Weer regen

Tijdens mijn wandelingen overdenk ik mijn huidige situatie.

Zachtjes begon het te regenen.

Vanmorgen heb ik mijn oude buurman Etienne mijn moestuin laten zien.

Ik had de olijfboom onder handen genomen en was bang dat ik teveel had gesnoeid.

"Je bent aardig op weg. Nu de andere helft nog wegzagen" en hij wees mij de takken aan die nog gesnoeid moesten worden.

"Zo blijft er niets van over", opperde ik nog, maar Etienne hield voet bij stuk.

Nu ken ik de olijfgaarden die door hem zijn aangelegd en gevormd en daarom twijfel ik niet aan zijn deskundigheid.

Vervolgens werd mijn moestuin geïnspecteerd en kreeg ik een compliment dat het een mooie tuin was en dat ik de goede zaken op een goed moment had gezaaid of gepoot.

De aardappels tonen zich al in strakke rijen.

"Nu even niets meer doen, want het gaat regenen."

En zo kwam het gesprek op het weer. Hier een dagelijks ritueel.

Sinds ik hier woon heeft het twee keer geregend, drie dagen in november (drie dagen, 60mm) en een dag in maart (17mm).

Etienne sprak de hoop uit dat het enige dagen aan zou houden en dat we van heftige buien verschoond zouden blijven.

Aan dit alles dacht ik dus op mijn wandeling en ik liep door een gestage, fijne regen.

Ik constateerde dat dit mijn derde bui in bijna een half jaar is en hoe blij ik met de regen ben.

Het dorp loopt nu vol met vakantiegangers, de Pasen komt er aan.

Zij mopperen dat het zulk slecht weer is en dat het dagen gaat aanhouden.

Verbaasd merk ik dat ik een plattelander aan het worden ben en krijg boze blikken als ik zeg dat het toch een mooi regentje is en dat we hier zo'n behoefte aan hebben.

Ik schuil in de schuur van Vincent. Samen met een paar andere wijnboeren prijzen we de regen alsof er champagne uit de hemel valt.

Une pluie fine, ideal!