Paasgedachte

Tijdens het avondeten bespraken mevrouw L. en ik de zin en onzin van bidden, over de zin en onzin van kerk en religie; zeg maar dat we de Paasavond bewust in gingen.

Je kunt kerken zien, opperde ik, als een soort van clubhuizen.

Goed herkenbaar en zichtbaar, zelfs als je nog niet in stad of dorp bent aangekomen (hoe anders zouden al die silhouetten zijn zonder kerktorens).

De club is gratis en veelal staat de deur open. aarbinnen staat de tijd een beetje stil.

Daarbinnen kom ik tot rust.

Mij ogen dwalen langs beroette gewelven, sombere altaren, afbrokkelend gips en grauwe kerkvensters.

Hoeveel mensen zochten hier troost, werden hier gekapitteld, gingen hier biechten, zijn hier gedoopt, lagen hier gekist.

Het denken aan mensen, mijn eigen soort op aarde, is dat biddden?

Of is dat een opgelegd ritueel van knielen , handen vouwen en gedachten dwingen?

Laat mij maar, ik ben niet wie ik ben.

Gisteravond gingen we naar de Paaswake in Cruzy.

Tweeënhalf uur duurde de mis.

Tijd genoeg om te mijmeren en dit gesprek nog eens te overdenken

Ik wens allen een vrolijk Paasfeest!