Wat ik voor de bevrediging van mijn behoeften nodig heb, is goed.
Wat daar bovenuit gaat, is ten overvloede en dus fout.
Deze zin las ik in een blog dat gewijd was aan het "probleem" luxe en hoe gaan we hiermee om.
Diverse citaten uit het boekje De keerzijde van de economische medaille van H. Krijnen werden aangehaald.
Bij het lezen hiervan ga ik mij bijna een beetje schuldig voelen tot ik aan het einde de gebruikelijke oplossing verneem: verbeter de wereld en begin bij jezelf.
Het is de oplossing die talloze gespreksgroepjes opperen nadat zij een avond lang getobd hebben over economische groei, luxe, spilzucht. Er wordt opgeroepen tot matiging, eerlijk delen, duurzaamheid.
Onder het genot van een kopje Max Havelaarkoffie en een volkorenkoekje worden de problemen verkend en conclusies getrokken: verbeter de wereld en begin bij jezelf.
Ik vind dat toch zo'n ongelofelijke dooddoener.
Grote onzin.
Waar in de geschiedenis is de wereld verbeterd doordat iemand bij zichzelf begon?
Ik zou geen moment kunnen aanwijzen.
Er wordt wel gesteld dat de aanleg van het rioolsysteem de grootste zegen voor de beschaving is geweest.
Is de wereld hierdoor verbeterd? Was het een initiatief van iemand die bij zichzelf begon?
Het resultaat was dat de wereldbevolking sterker kon groeien en daarmee ook de consumptie van de aarde zelf.
Als soort is de homo sapiens een weg ingeslagen waarvan zij pas zal afwijken als het zichtbaar is dat deze doodloopt.
Tot dat moment zal de wereldbevolking enkel toenemen inclusief de onvermijdelijke toename van CO2.
Milieuconferenties, oproepen tot matiging, verhoging van belastingen als sturend mechanisme en de tobberige huiskamergroepjes zullen hieraan niets veranderen.
Soorten komen en soorten gaan.
Het is duidelijk dat bijvoorbeeld de neushoorn al op die doodlopende weg terecht is gekomen. De paar exemplaren die in dierentuinen leven hebben niets van doen met hun uitstervende soortgenoten, het zijn levende dodo's.
In die zin vraag ik mij af of wij uiteindelijk ook in een dierentuin terecht komen of zitten we er al in?
Het kenmerk van de wereld is dat zij zich niet laat verbeteren, maar dat zij is zoals zij is!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Of het zin heeft voor de wereld...tja.
Heb ik ook geen verwachtingen van.
Wel dat het ten goede komt van je eigen leven!
Vriendelijke groet.
Een reactie posten