Monument

Vanaf tien voor half twee mis ik mijn hond.
Ze moest te hard werken om tot rust te komen, dus is zij daarmee geholpen. Wel eens een huilende dierenarts gezien?
Ik zoek naar de oorzaak van mijn verdriet. Gaat het om het universele van de dood, het onvoltooide, het gemis? Gaat het niet enkel om mijn hond, maar ook om al het afscheid dat nog komen gaat?
Vanavond deed ik gewoontegetrouw het buitenlicht aan. Tegelijk besef ik dat dit nu niet meer hoeft. Strakjes hoef ik niets uit te laten. Zal ik morgenvroeg het wandelingetje voor het ontbijt kunnen maken?
Ik besef mij nu dat ik altijd voor dieren heb gezorgd en dat daar nu een einde aan is gekomen of het moet nog om de kippen gaan.
De kippen hebben feest vandaag. Een schranspartij van het gemalen hart dat Tanna versmaadde. Morgen wordt die party voortgezet.
Morgen begint de meteorologische lente.
Het is goed dat het nu snel dagelijks lichter wordt.
Tanna lag graag tegen het huis in de middagzon.
Daar ligt ze nu voor altijd en in mijn hoofd bouwt zich een monument.

Stil

De nacht is gevallen en het is stil in huis.
Door de tuin lopen herten.
Vanmiddag heb ik Tanna opgehaald uit de dierenkliniek.
Nu is ze weer thuis.
Thuisgekomen om te sterven.
Het zal nog stiller worden.
Toen de laatste hond van mijn vader doodging, verbaasde ik mij over zijn tranen.
Ik vond mijn vader toen sentimenteel.
Na zoveel honden, katten, kippen, paarden en de geit besef ik hoe zeer zij volledig van mij afhankelijk waren. Ik had voor hen gekozen en daarmee was mijn rol, hun te verzorgen, vastgelegd. Je zou toch zeggen dat na het afscheid van al dat vee, ik toch wel gehard zou moeten zijn.
Het tegendeel is waar.
Achter mij in de kamer hoor ik haar ademhaling pompen.
Soms heeft ze een droompje en maakt ze blaf-geluiden.
Holt ze achter een haas, of ontmoet ze een wild zwijn, of is ze bang voor de naderende dood?
Oh God, waarom voel ik steeds die tranen?
Ben ik zo bang voor een stil huis?

Good vibrations

In de jaren zestig werd Good Vibrations van de Beach Boys een grote hit.
De zogenaamde tolerantie van toen, het flower power-gevoel, moest een naam hebben en die kreeg het met Good Vibrations. Sindsdien worden goede en slechte trillingen gebruikt als duiding voor van alles. Het meten van deze trillingen is uiteraard uitsluitend voorbehouden aan hen die hiervoor open staan, dus zoek ze vooral in de hoek van de zoekers en vinders. Op internet blijken good vibrations vooral uitgezonden te worden door elektrisch aangedreven vibrators. Het is dus een mystieke vorm van taalvervuiling. Emoties en gevoelens heten nu vibes. Vond je vroeger iemand aardig of sympatiek, dan heet dat nu dat je positieve trillingen ervaart. Ik had de ervaring dat ik in de draaideur van een warenhuis iemand tegenkwam die ik onmiddellijk verafschuwde en waarvan ik wist dat hij bij een nadere kennismaking, dit gevoel niet bij mij weg zou kunnen nemen. Slechte trillingen? Ik noem het liever chemie, want ik reageer heftig op geur. Iets om over na te denken.

Woodstockjaar

Elk jaar heeft tegenwoordig een naam: Calvijnjaar, Jaar van Darwin (leuk duo overigens), Jaar van de Gorilla, Jaar van de Astronomie, Jaar van Bezinning op Geesteswetenschap.
Omdat het dit jaar veertig jaar geleden is dat Woodstock Festival plaats vond stel ik voor 2009 het Woodstock-jaar te noemen en regelmatig naar Woodstock-nummers te luisteren.
Joe Cocker is een goed begin. (Als je het filmpje bekijkt.......Joe is nog steeds op tournee; wat worden we oud met z'n allen!).

Tanna

Wat ik gisteren wilde schrijven betrof eergisteren.
Vrijdag was de verjaardag van mijn Tanna. Hoe kon ik het vergeten. In elk geval op vrijdag is zijn verjaardag gevierd met een bezoekje aan de kennel De Gele Hoeve en liet zij zich de affectie van zijn fokkers, de familie Van der Putten, welgevallen al kijkt zij op de foto een beetje " absent minded".
Elf jaren onvoorwaardelijke trouw werd beloond met een blik Bonzo. Zo bouw je voor vijfentachtig eurocent een feestje voor je hond.
(Klik op de foto voor vergroting).

Blogblock

Ik had iets willen schrijven en nu weet ik toch niet meer wat.
De oorzaak ligt voor de hand. Ergens om vier uur vanmiddag begonnen met een fles rosé die ik in de koelkast vond en inmiddels is die alweer opgevolgd door een fles Sancerre, waarvan de bodem ook al zichtbaar is. Beter maar even niet schrijven!

Nowhere man

Als je de kamer inloopt zie je een tafel met drie stoelen.
De kamer is rechthoekig, met rechts een groot raam dat uitziet op een eender huis aan de overkant van de straat. Op de vensterbank staan zinken potten waaruit donkere bladeren omhoog steken.
Links van het raam staat een grote sofa met een paar fauteuils en daarvoor een salontafel, tegen de rechter wand hangt een groot televisiescherm en er hangen reproducties als schilderijen.
Van boven klinkt een stofzuiger en in huis hangt de lucht van een kattenbak.
De koffie voor hem op tafel is koud.
De televisie staat aan, zonder geluid.
Hij kijkt naar het beeld zonder iets te zien en hoort de radio die uit de keuken klinkt:

He's a real nowhere man
Sitting in his nowhere land
Making all his nowhere plans for nobody

Doesn't have a point of view
knows not where he's going to
Isn't he a bit like you and me?
Nowhere man please listen
You don't know what you're missing
Nowhere man, The world is at your command

He's as blind as he can be
Just sees what he wants to see
Nowhere man, can you see me at all
Nowhere man don't worry
Take your time, don't hurry
Leave it all till somebody else
Lends you a hand
Ah, la, la, la, la

Doesn't have a point of view
knows not where he's going to
Isn't he a bit like you and me?
Nowhere man please listen
You don't know what you're missing
Nowhere man, The world is at your command
Ah, la, la, la, la

He's a real nowhere man
Sitting in his nowhere land
Making all his nowhere plans for nobody
Making all his nowhere plans for nobody
Making all his nowhere plans for nobody

Maandagstress

Om de ganzen langs de Randmeren te monitoren moest er weer heel wat afgereden worden.
Wat een heren in het verkeer kwam ik tegen, wat een kamikaze-gedrag werd er getoond.
De anthraciet-kleurige BMW-tjes, Mercedesjes en Audietjes scheurden over 's Heeren wegen alsof de economisch crisis nog af te wenden valt. Wel jongens doe maar rustig aan, want er valt niets af te wenden, hooguit vallen er lessen te leren! Vlieg toch op!

Zondagsrust

Het droeve zondagsweer noopte tot binnen blijven. Dus tijd voor een spelletje. Ik zou niet weten wanneer ik voor het laatst scrabble heb gespeeld, maar vandaag moest het er toch maar eens van komen. Het was even zoeken en toen vond ik de bekende rode doos in de schuur.
Bij het openen bleek dat een aantal gaasvliegjes ook hun aandacht aan scrabble gegeven te hebben. Verdwaasd vlogen ze in de keuken rond, op zoek naar de lente.
Met 250 punten ieder, bleef het een harmonieuze dag.

Walcheren

Verkwikt liepen ze samen gearmd door de vestibule van het Badhotel naar buiten.
De harde westenwind had het geluid van de branding meegenomen en lokte hen naar het strand.
Aan hun flinke wandeltempo kwam al spoedig een eind toen ze de verharde weg verruilden voor het droge duinzand.
Op hun huwelijksfeestje hadden ze van familie een hotelbon gekregen en nu waren ze samen dat cadeau aan het incasseren; een weekend op Walcheren.
Hij voelde de warmte van zijn vrouw en de kracht waarmee haar arm hem omklemde. Even drukte hij zijn hand iets vaster om haar schouder en als reactie keek ze verliefd naar hem op.
Hij duizelde ervan en vroeg zich af waarom zo'n moment als dit zo zeldzaam was, waarom waren ze niet vaker zo dicht bij elkaar?
Hij was zich er van bewust dat in een vreemde omgeving, een onbekend hotel met een ander bed, hun verhouding zich verbeterde en in hem iets wakker maakte dat hij alleen nog maar kende toen ze nog maar kort getrouwd waren. Hij bleef toch dezelfde man en zij zijn zelfde vrouw?
Kwam het door de druk van hun werk, de aandacht voor de kinderen, de sleur van alle dag, dat zij zich vervreemden van elkaar?
Ze liepen stevig door en kwamen over de laatste duinreep. Het geluid van de zee en de harde wind waren ineens overweldigend aanwezig.
Het leek alsof de wind niet alleen zijn haren verwarde, maar ook door zijn schedel woei en alles opnam en afstofte en alles een nieuwe plek gaf.
De vele golfbrekers verbaasden hem. Al die vreemde houten palen, die in dubbele paralelle rijen de zee in liepen gaven het strand iets grafisch.
Op het strand liepen ze naar het zuiden. Dicht bij de branding voelde het zand alsof ze op straat liepen.
Telkens na een honderd meter vormde een golfbreker een nieuwe hindernis. Samen zochten ze naar een plek waar een paal was verdwenen waardoor de gelegenheid ontstond
om verder te gaan. Als ze dan tussen de twee rijen palen liepen, waren ze even helemaal afgesloten van het strand, het lawaai van de zee en de blikken
van andere mensen. Allebei voelden ze dan hetzelfde, omarmden elkaar en dachten, vasthouden, vasthouden, laten we dit en elkaar vasthouden!

Valentijn

Twee Koningen

Vorig weekend het museum van Barneveld bezocht en dit weekend het museum van Harderwijk. Beide musea deelden de tentoonstelling Koningskunst van Parijs tot de Veluwe.
Ik heb er echt van kunnen genieten.
Met het werk van Edzard Koning was ik al zeer vertrouwd. Wie kent ze niet, de illustraties in De Kleine Johannes van Frederik van Eden en de vele fijne afbeeldingen in de Verkade albums; Langs de Zuiderzee, De Vecht, De IJssel (samen met Voerman) en Friesland. Nu zag ik voor het eerst zijn schilderijen uit Spanje en Frankrijk en Veluwse pastoralen.
Van Arnold Koning kende ik enkel Haven van Dordrecht. Verrassend dus om geconfronteerd te worden met een collectie die de gehele ontwikkeling van beide impressionistische kunstenaars weergeeft. Het meest getroffen heeft mij het schilderij Kerk te Westerbork, dat Arnold schilderde op het moment dat zijn vriend Vincent van Gogh stierf. Een groot doek met op de voorgrond een Degas-achtige leegte.
Een minpunt moet ook genoemd: de kwaliteit van de reproducties in de (overigens goede) catalogus zijn vaak matig door de geringe kleurcorrecties en de slechte uitlichting tijdens de opnamen waardoor het beeld door reflecties wordt verstoord.

Vleermuizen

 

De afgelopen weken stonden behoorlijk in het teken van vleermuizen. De jaarlijkse tellingen zijn weer achter de rug.
Iets minder beestjes geteld dan vorig jaar, maar dat was ook uitzonderlijk hoog: back to normal.
Het gaat mij trouwens nooit zo om de aantallen, als wel om hun verschijning. Het blijven altijd een beetje mysterieuze dieren en ik ben blij dat de maatregelen die we voor deze beesten hebben uitgevoerd zo prima uitpakken! (Zoals altijd, op de foto klikken voor vergroten, deze keer doen!)

Roodborstje

Ik ben niet zo'n enthousiaste vogel-voederaar. Voordat je het weet ben je de Sperwer aan het voeren in plaats van de zangvogeltjes, maar toch.....
Op dit moment heb ik vier Roodborstjes op het voer, naast een zestal Bosmerels, vier heggemussen, een paar Boomklevers, af en toe de Bonte specht en natuurlijk wolken mezen.
Allemaal een beetje bangige vogeltjes, behalve dat ene roodborstje: echt een vogeltje met ballen!
Maar wat zou het zijn: een mannetje, een vrouwtje, een Rus of Russin, een Noor of Noorse? Een troost, meestal weten de roodborstjes het zelf niet en zijn ze druk met elkaar te verjagen.

Intelligent design

Prettig te weten dat Maria van der Hoeven niet langer minister van onderwijs is. Met haar evangelisatiedrang aangaande intelligent design zou het onderwijs in Nederland toch een behoorlijk contra-evolutionaire beweging hebben gekregen. Merkwaardig dat het idee van ID in tien jaar tijd zoveel aanhangers heeft gekregen. Er zijn nog altijd veel mensen die daadwerkelijk denken dat struisvogels hun kop in het zand steken, terwijl zij het juist zelf zijn!
Ook prettig te weten is dat Andries Knevel het licht heeft gezien en dat nog wel in het jaar van Darwin!

Zelfmoord

Tijdens mijn adolescentie hebben meerdere klasgenoten en vrienden door zelfmoord een einde aan hun leven gemaakt, of moet je nu spreken van zelfdoding? Hoe dan ook, ik heb het er altijd verschrikkelijk moeilijk mee gehad; was er een rol voor mij, die ik had moeten vervullen of juist helemaal niet? Het rare is, dat ik hen nu al mijn hele leven met mij meedraag.
Zij leven hun voort in mijn herinnering en in tegenstelling tot mij, verouderen zij niet!

Nummer negen

Ik leerde rekenen om te kunnen berekenen. Toch blijft rekenen op zichzelf nog altijd leuk om te doen. We leven nu in het jaar 2009, dus daarom deze negen-sommetjes. Leuk voer voor numerologen.

(Vervangende) Schaamte

"Maria, U die vrouw zijt bij uitstek, ik smeek U om tussenkomst ten gunste van dit jonge leven dat zo rampzalig wordt verscheurd, om de religie van de dood niet de overhand te laten krijgen boven die van het leven. Hoeveel tijd heeft die ellendeling van een vader wel niet om interviews te geven en zich te laten fotograferen, in plaats van 24 uur per dag te waken bij een dochter die hij laat sterven als een wild dier dat wordt afgemaakt zonder water en voedsel in het lichaam! Ik begrijp niet hoe een mens zo beestachtig kan zijn, ook al ken ik helaas de verderfelijke invloed van de prins der duisternis, die niet alleen weet te verwarren en bedriegen, maar ook valse en verkeerde getuigenis laat afleggen over al dat Gods eigendom is.."


In kringen rondom het Vaticaan wordt de vader van Eluana een moordenaar genoemd.
Waarom helpt de kerk van Rome niet, maar bestrijdt zij slechts. Een kerk die steeds maar laat zien waar zij tegen is, is niet langer in staat te laten zien waar zij voor is.
Mijn vervangende schaamte maakt plaats voor echte schaamte!
Overigens, na drie blogs over de Rotzooi uit Rome te hebben gemaakt zal ik het hier niet meer over hebben, maar ik moest het even kwijt!

Nogmaals

Reeds in Van de vos van Reynaerde worden wereldlijke en kerkelijke heersers bespot. Je zou dus zeggen dat dit mooie gebruik een lange traditie bij ons heeft en een vast onderdeel van het cultuurgoed van de Lage Landen is gaan vormen.
Maar in Nederland is langzamerhand een soort van angst ontstaan, waar het het hekelen, ridiculiseren en bespotten betreft.
Ik blijf evenwel vinden dat wij de bazen (of dit nu de Paus van Rome is of de paus van de ABN-AMRO) moeten laten merken dat wij ze in de gaten houden.
Er zijn immers mensen die baas willen worden en die de baas willen zijn. De laatste categorie heeft een idee van wat ze willen, dus laten we de eerste daarom scherp in de gaten houden en ze de spiegel voorhouden!

Als de kat van huis is...

In het washok stond nog een zak kattenvoer. Bedoeld voor wijlen de kat, maar nu opengeknaagd door een muis. Wel inmiddels heb ik 10 muizen gevangen in vijf dagen. Nu weet ik waarom Joep zoveel sliep, hij was gewoon overwerkt!

Roomse malloot

AMSTERDAM - De Nederlandse bisschoppen laten de paus niet vallen. Ze staan zelfs pal achter Benedictus XVI. De woorden schandalig, cynisch en schokkend, die bisschop Ad van Luyn zondagavond gebruikte, hebben geen betrekking op de acties van de paus. Die kwalificaties gelden slechts de uitlatingen van mensen als bisschop Williamson, zo benadrukt Van Luyn, de voorzitter van de Nederlandse bisschoppenconferentie.Door de gangen van het Vaticaan dwaalt een fascistoïde malloot rond. Voorheen was hij een beetje de adviseur van Johannes Paulus II, maar nu kan hij zich ten volle wijden aan zijn gestoorde opdracht. Echtscheidingen, homo's, euthanesie, abortus, vrouwen in het kerkambt; noem het maar op en onze malloot heeft er een zeer voorspelbare mening over. Waarom blijft de kerk zich verbazen over de lege kerken, waarom danst de clerus zo braaf naar zijn pijpen? Dat was in de zestiger jaren wel anders. Gelukkig maar dat er in Duitsland zo'n verstandig wijffie met de naam Merkel rondloopt en haar mond durft open te doen!