Monument

Vanaf tien voor half twee mis ik mijn hond.
Ze moest te hard werken om tot rust te komen, dus is zij daarmee geholpen. Wel eens een huilende dierenarts gezien?
Ik zoek naar de oorzaak van mijn verdriet. Gaat het om het universele van de dood, het onvoltooide, het gemis? Gaat het niet enkel om mijn hond, maar ook om al het afscheid dat nog komen gaat?
Vanavond deed ik gewoontegetrouw het buitenlicht aan. Tegelijk besef ik dat dit nu niet meer hoeft. Strakjes hoef ik niets uit te laten. Zal ik morgenvroeg het wandelingetje voor het ontbijt kunnen maken?
Ik besef mij nu dat ik altijd voor dieren heb gezorgd en dat daar nu een einde aan is gekomen of het moet nog om de kippen gaan.
De kippen hebben feest vandaag. Een schranspartij van het gemalen hart dat Tanna versmaadde. Morgen wordt die party voortgezet.
Morgen begint de meteorologische lente.
Het is goed dat het nu snel dagelijks lichter wordt.
Tanna lag graag tegen het huis in de middagzon.
Daar ligt ze nu voor altijd en in mijn hoofd bouwt zich een monument.