Stil

De nacht is gevallen en het is stil in huis.
Door de tuin lopen herten.
Vanmiddag heb ik Tanna opgehaald uit de dierenkliniek.
Nu is ze weer thuis.
Thuisgekomen om te sterven.
Het zal nog stiller worden.
Toen de laatste hond van mijn vader doodging, verbaasde ik mij over zijn tranen.
Ik vond mijn vader toen sentimenteel.
Na zoveel honden, katten, kippen, paarden en de geit besef ik hoe zeer zij volledig van mij afhankelijk waren. Ik had voor hen gekozen en daarmee was mijn rol, hun te verzorgen, vastgelegd. Je zou toch zeggen dat na het afscheid van al dat vee, ik toch wel gehard zou moeten zijn.
Het tegendeel is waar.
Achter mij in de kamer hoor ik haar ademhaling pompen.
Soms heeft ze een droompje en maakt ze blaf-geluiden.
Holt ze achter een haas, of ontmoet ze een wild zwijn, of is ze bang voor de naderende dood?
Oh God, waarom voel ik steeds die tranen?
Ben ik zo bang voor een stil huis?