8 november 2009

Zondagmorgen

Het lijkt wel of vanmorgen de lariksen in brand staan.
De vroege zon doet de dauw bevriezen en heel even is het zo stil dat de hoge kraanvogels gehoord kunnen worden!
Dit is de herfst op z'n mooist. Tijd voor een gedicht:





Het licht begint te wandelen
door het huis
en raakt de dingen aan.
Wij eten
ons vroege brood gedoopt in zon.
Je hebt het witte kleed gespreid
en grassen in een glas gezet.
Dit is de dag waarop de
arbeid rust.
De handpalm is geopend naar
het licht.

-Ida Gerhardt(uit: De hovenier 1961)

1 opmerking:

Jommie zei

Ja, mooi, ook het gedicht. Boffen met de kraanvogels, hier nog steeds niets.