Zeur niet

Iedereen zal het herkennen, mensen die over hun ongemakken praten.

Soms vertel ik thuis dat ik vandaag zus of zo heb ontmoet en dat die aan mij een enorm verhaal kwijt moest over een lullig kwaaltje. Als ik dan om details word gevraagd, moet ik meestal het antwoord schuldig blijven omdat ik die of ben vergeten, of niet heb onthouden. Meestal als iemand mij van zijn ongemak op de hoogte stelt, dan valt bij mij snel de stekker uit het stopcontact en vraag ik mij af wat de functie van zo'n verhaal is. 

Het zijn ook vaak dezelfde mensen, die met enige regelmaat een nieuwe kwaal presenteren.
Nu is dat niet zo moeilijk, want langzaam schuif ik de derde leeftijd binnen en dan zijn kwaaltjes eerder algemeen dan bijzonder.

Dus tijdens zo'n ontmoeting (helemaal spannend wordt het, als zich een tweede "lijder" bij het gesprek voegt, want dan ontstaat al snel een zgn. "opbieden")  word ik op de hoogte gesteld van de ernst van de zweer, breuk, kneuzing, allergie, bypass, versleten knie .. noem maar op. Toon Hermans schetste het al: "Als ik hier druk, doet het daar pijn."

Ik veronderstel dat het vooral eenzaamheid weergeeft en het is ook, net als het weer, een makkelijk te schetsen verhaal: "Laatst heb ik dat gekregen ... tijdje aangezien ... naar de dokter .... nu kan ik niet meer .... zal nog wel even duren .... maar ja, niets aan te doen ... ben zo moe ... lot dragen ... ik red me wel."

Mijn gedachten gaan dan uit naar mijn moeder die nooit wat had, in tegendeel. Ik denk niet dat zij daarin bijzonder was, maar net als alle moeders aan de zorg voor haar kroost de kracht ontleende om altijd vrolijk op de been te blijven. Sinds ik dit overdacht, vraag ik mij tijdens zo'n medisch gesprekje af of de boodschapper wel of geen kinderen heeft.
Kinderloos scoort opvallend hoog!

Huil in je bed

Bijt in je laken

Vloek tegen iedereen

Schreeuw van de daken

Maar zeur niet

Trap om je heen

Wees nooit een dame

En gooi het theeservies

Dwars door de ramen

Maar zeur niet, zeur niet, zeur niet!