Damast

Wanneer ik het Textielmuseum in Tilburg bezoek zal ik nooit nalaten het grote weefgetouw van Jacquard bekijken. Hierop is ons grote tafelkleed, met servetten en vingerdoekjes nog geweven, De laatste keer was het weefgetouw geprogrammeerd om een komplex damastkleed in linnen te weven. Het fascineert mij altijd weer, deze computer uit het begin van de zeventiende eeuw. 
Nu twintig jaar geleden stond ik voor de etalageruit van de messenmaker David in de messenstad Thiers en was ik onder de indruk van een prachtig zakmes met een damasten lemmet en een mammoetivoren heft. Mevrouw L. drong aan dat ik het zou kopen, maar ik vond de gevraagde 1.000,- Franse Franc wel een erg hoge uitgave voor een zakmes dat het grootste deel van zijn leven in het donker zou doorbrengen. Een paar jaar geleden was ik opnieuw in Thiers en stond weer voor de etalage van David. De stad was erg veranderd, niet in zijn voordeel vond ik, maar het mes lag er nog onveranderd. De prijs was niet meer hetzelfde. Inmiddels moest er € 300,- voor worden neergelegd. Ik kon wederom weerstand bieden aan mijn oprisping om het mes te kopen en vervolgde mijn reis via Ambert naar het zuiden.

Nu ik dit schrijf ligt er een damasten mes voor mij. Ik bezocht niet langer Thiers maar het internet. Uiteindelijk werd mij gisteren dit mes bezorgd. Het kostte een fractie van de prijs van David , maar het heft is niet geleverd door een mammoet, maar door een rund.
Ik zie hem al liggen naast mijn bord met steak op een damasten tafelkleed.
Foto volgt te zijner tijd!