Tijdpad

Vanmorgen was ik iets te vroeg voor een afspraak.
Even op een stoeprandje zitten wachten in de warmte.
Een klein bruin padje kwam voor mij langs.
Ik weet niet waar hij vandaan kwam of waar hij heen ging.
Ik probeerde mij een voorstelling te maken van de onmetelijkheid van de tijd en de ruimte waarin dit beestje zich bewoog.
Het padje ontroerde mij omdat ik inmiddels de beperktheid van die twee zaken met de dag zie toenemen.

Het valt mij nu op dat ik elk jaar, vlak voordat ik met vakantie ga, in dit blog schrijf over vliegende herten. Ik wijk daar ook nu niet van af en zo laat ik zodoende een traditie ontstaan.
Nu trof ik op Hoogbuurlo een paartje minnekozende herten aan. Als je er lang naar kijkt komt het woord "uitslover" in mij op en tevens de herinnering aan vliegende herten die in Lourdes door de lichtprocessie vlogen.
Iedereen echter was kennelijk met zijn gedachten bij de verschijning van 150 jaar geleden, waardoor zij de wonderlijke passage van drie vliegende herten achter elkaar op dat moment niet opmerkten.

Vraag 29

Vingerhoedskruid

Laatst was ik in zo'n Intratuintoestand.
Achter enorme zelfbedieningswagens sjokten roodgelipte dames.
Verveeld vulden zij hun karren met plantjes en accessoires voor hun buitengebeuren.
Mijn oog viel op een wagentje dat geheel gevuld was met potten vingerhoedskruid.
"Nu in de aanbieding €3,50 per plant".
Vandaag liep ik even door de paardenwei bij mijn huis. Deze blijkt gevuld met minstens €70.000 aan Digitalis.
Ik ben benieuwd wat de prijs van Jacobkruiskruid gaat worden!

Loom water

Groenknolorchis

Het is al weer heel wat jaren geleden dat ik aan de hand van Ruud van der Meijden op Goeree-Overflakkee voor het eerst de groenknolorchis zag.
Vandaag ben ik met collegae voor een paar dagen in de Weerribben en nu zag ik deze orchidee voor de tweede maal. Waarom was ik hierover zo verrukt, zo'n schoonheid is dit plantje niet. Het zal de herinnering zijn aan die dag in de duinen en het besef dat door het overlijden van Ruud, die dag zich nooit meer zal kunnen herhalen. Want zo is het vaak met herinneringen. Het herbeleven van mooie momenten is er opnieuw vreugde aan beleven, maar als daarbij komt dat er iets uit die herinnering voorgoed is verdwenen vervult mij dat met weemoed.

Vraag 28

Vraag 27

Sam Tsui

Een van de leuke dingen van You Tube is het zoeken naar nieuwe talenten. Met behulp van een computer is het voor een muzikaal talent heel wel mogelijk om een presentatie aan het publiek te tonen die tot voor kort alleen met behulp van een professionele studio en een zak geld mogelijk was. Daarnaast is het onnodig om te pluggen bij een omroep, maar met een paar muisklikken sta je op internet: een wonder.
Dus zo af en toe stroop ik You Tube af , op zoek naar verrassend talent. Sam Tsui vind ik zo'n nieuwkomer die zichzelf dankzij zijn producer-vriend Kurt Hugo Schneider vele malen tegelijk op het toneel kan vertonen.

Ooievaars

Vorig jaar had ik discussie met de ooievaarsclub omdat ik aan had gegeven niet langer mee te willen werken aan hun inventarisaties van ooievaars. Voor mij was de reden dat ik hun methode van inventariseren erg omslachtig vind en met het toenemen van het aantal er de noodzaak ook niet meer zo van inzie.
Vele malen moet je het nest bezoeken en vermelden wanneer de eerst ooievaar is aangekomen, wanneer de tweede, hoeveel jongen, hoeveel vliegen uit etc. Zo langzamerhand mag je toch constateren dat de ooievaar een redelijk algemene vogel is geworden nu hun aantal weer gelijk is aan dat van 1910.
Dat werd mij niet in dank afgenomen. Het is immers zo'n goede indicator voor de kwaliteit van de terreinen?
Als ik zie hoeveel óoievaars er op de vuilstort rond stappen dan kan ik hierover ook weer een discussie beginnen.

Bijna zomer

Het is werk.
Het is mijn werk, een beetje door de natuur dwalen.
Zo lijkt het tenminste voor de toeschouwer.
Dat er geïnventariseerd wordt, monsters worden genomen en analyses worden uitgevoerd zal de toeschouwer met zijn vluchtige blik niet opmerken.
Dat neemt niet weg dat ik mij de afgelopen week bevoorrecht heb gevoeld.
Zonnig, maar heerlijk fris weer. Een vegetatie die, door de koude nachten zich langzaam ontwikkelt, weidevogels die nu volop met jongen de velden bevolken en ik die daar doorheen scharrel.
In Cortenoever de peilbuizen opgenomen en even in de paardenwei gezocht naar de veldsalie.Bijna overal zijn nu al de hooilanden gemaaid, maar hier langs de IJssel staan de glanshaverlanden nog prachtig te wuiven.
Even in de akkers gezocht naar de zelzame geoorde veldsla, die er gelukkig volop was, evenals het groot spiegelklokje!

Het haasje

Het leek wel oorlog vandaag.
Met ingang van 15 juni kunnen de boeren volop gaan hooien in graslanden die als weidevogelgrond zijn aangewezen. Ik was in Arkenheem en ook daar raasden de traktoren met drie maaibalken in volle vaart over de weiden.
Over drijfjachten is veel te doen geweest, emoties liepen hoog op. Wel, dit heeft een iets grotere impact dan een drijfjachtje. Overal renden de hazen om mij heen, wulpen, tureluurs, grotto's en kievitten liepen verdwaasd in het rond. Op diverse plekken lagen al aangereden dieren op de bedrijfswegen.
Zo stond ik verbaasd om mij heen te kijken in Arkenheem. Het leek wel het paradijs, maar als je net iets verder keek dan de lengte van je neus dan zag je de tragiek die het gevolg is van de moderne bedrijfsvoering van de boeren.

Gelukkig zijn er nog terreintjes van Staatsbosbeheer waar het nog even veilig is.

Vraag 26

Eiersurprise

Voor het weekend had ik een doosje eieren bij een boertje in Otterlo gekocht, want de zogenaamde biologische eieren van de supermarkt hadden ons totaal niet gesmaakt.
In de hoop dat dit het laatste doosje was dat ik moest kopen heb ik dit weekend de kippenren eens flink onder handen genomen. Vele kruiwagens schoon metselzand naar binnen gereden. De hoenders genoten meteen van hun zandbaden. Het gaas, dat afgelopen winter danig had geleden onder de sneeuwdruk, hersteld zodat de havik geen onverwacht bezoek kan brengen. Verder nagelopen of de vos nu echt niet meer in de ren of het nachthok kan komen. Tenslotte bedacht ik dat ik in de legnesten een kalkeitje moest leggen zodat de jonge hennen op een goed idee gebracht zouden worden.
Wat een verrassing, er lag een klein eitje in het legnest en een paar uren later een tweede.
Dat doosje eieren is dus voorlopig de laatste aankoop!

Akkers

Zo heerlijk gewandeld, van Stokkum naar Zeddam en terug. Je waant je even terug in de tijd in zo'n landschap vol graanakkers met de daarbij horende akkervogeltjes.
De kamille geurde heerlijk en het korenbloemblauw kleurde de randen van de velden....prachtig.Terwijl ik genoot van dat prachtige blauw zocht ik naar de tekst van:

Twee ogen zo blauw

Als de lente de bomen en struiken
Weer met geuren en kleuren bestrooid
Dan begint ook het hart te ontluiken
Want de liefde verandert toch nooit
Elke jongen kiest zich dan een meisje
En fluistert haar zachtjes in 't oor
Het sinds eeuwen geliefkoosde wijsje
En dat vind in haar hartje gehoor.

Refrein:
Twee ogen zo blauw
Zo innig en trouw
Al mijn geluk zijn die kijkers van jou
Twee ogen zo blauw

PVVD

Ik probeer mij voor te stellen dat ik in Frankrijk woon en dat daar een partij wordt opgericht en flink aanhang krijgt die zich tegen buitenlanders keert.
Hun partijleider zegt dat het niet om mij persoonlijk gaat, maar wel dat van alle buitenlanders de Nederlanders met omwille van hun zwartekousenkerk minderwaardig zijn.
Hoe zal dat voelen?
In Nederland heeft een partij een overweldigend succes behaald, o.a. door voor te stellen om een heffing op hoofddoekjes in te willen voeren. In ruil voor een jaarlijks te betalen bedrag van €1000,00 krijgen moslima's permissie om een hoofddoek te dragen.
Zelfs paarden hebben geen kop maar een hoofd.
Echter een gevierd politicus in Nederland mag het hoofd van moslima's met het woord kop betitelen en hun religieuze symbool als vod neer zetten.
Ik hoorde het commentaar van een Duitse journaliste; zei sprak van een ongehoorde bestialiteit door zo te redeneren.
Nederlanders grinniken er een beetje over en helpen deze man aan een overweldigende verkiezingsoverwinning. In een dag is de partij volkomen salonfähig. Alle overige partijen vinden nu dat er serieus met de PVV moet worden onderhandeld...de kiezer heeft immers altijd gelijk!
Als ik doe wat ik in de eerste regels opperde dan kan ik mij een beetje inleven hoe momenteel Turken en Marokkanen zich in Nederland moeten voelen.
Ik hoop dat Wilders binnenkort de ministerspost van economische zaken vervult en dat hij de handelsbelangen van ons land in het Midden-Oosten gaat veiligstellen. Ik ben benieuwd naar de reactie van het VNO.

Trouvaille

Tijdens de inventarisatie van een blauw graslandje vond ik van morgen de hybride van de Spaanse ruiter en de Kale jonker. Tussen al de honderden Spaanse ruiters stond er slechts één.....toch gevonden!

Vraag 25

Tweede leg

Aan de overdaad van rupsjes lijkt een einde te komen. Dat kan ook haast niet anders want veel bomen staan nu zonder blad. De tweede leg van de mezen zal dus met iets meer moeite grootgebracht worden. Deze jonge koolmeesjes zijn op het moment van fotograferen drie uren oud en passen nu al niet meer in het ei.

Rechts

Na de moord op Pim Fortuyn was "De kogel kwam van links!" een veel gehoorde uitspraak.
Dat de gehele financiële crisis van rechts kwam wordt minder breed uitgemeten.
Nadat de weg op neo-liberale wijze was geëffend door Margret Thatcher was er volop ruimte voor graaiende bankiers en beursspeculanten om de financiële wereld naar de afgrond te helpen. Uiteraard moet de schade van deze crisis weer worden hersteld, maar wie moeten hiervoor bloeden?
Nederland is bezig om van de VVD de grootste partij te maken. Het is gebruikelijk dat het volk verrechtst in crisistijd, maar deze keer verbaas ik mij hogelijk dat de veroorzaker van deze crisis tevens de winnaar van de verkiezing schijnt te worden.
Enfin, de politici blijven roepen dat de kiezer altijd gelijk heeft.

Reegeit

Door het mooie weer eten we elke avond buiten. Vanavond voor het eerst onder de notenboom. Dat kan nu weer want de poepregen van de rupsen is afgelopen omdat praktisch de hele boom is kaalgevreten.
Dat eten doen we deze dagen met z'n drieën, want een reegeit houdt ons daarbij gezelschap.
Leuk te merken hoe vertrouwd het wild (contradictio!) is geworden nu de jacht weer enige tijd is gesloten.
Nu maar wachten wanneer zij met twee kalfjes op bezoek komt!

Kippen

Heel voorzichtig komt er soms een kip de ren inspecteren. Pootje voor pootje wordt het gaas van de ren geïnspecteerd. Kennelijk zijn mijn nieuwe kippen op de hoogte van de moordpartij die hier een aantal weken geleden plaats heeft gevonden. Terechte argwaan dus.
Met z'n zessen bevolken ze nu het kippenhok en zullen hopelijk de eiervoorraad op peil gaan houden want we hebben weer even mogen "genieten" van de supermarkteieren maar gelukkig blijft het bij even!

Groene zandloopkever

Zo langzamerhand komen er steeds minder wandelaars in het bos, maar daartegenover staat dat het aantal mountainbikers fors is toegenomen.
Veel paden zijn hierdoor uiterlijk sterk veranderd; van brede wandelpaden in smalle "fiets-wissels".
Voor mij liep een groene zandloopkever over zo'n paadje. Terwijl ik hem volgde viel mij op dat heel wat kevers het loodje hadden gelegd; ze waren plat gereden. Over een afstand van tien meter telde ik achttien dode kevers.
Dat zou betekenen dat er op een mountainbike-route van 100 kilometer bijna twee miljoen dode kevers liggen.
Toen ik verder wandelde vroeg ik mij al rekenend af hoelang zo'n kever als kever zichtbaar dood op zo'n pad ligt. Is dat een dag of zijn dat weken. De grootheid van het getal wordt daarmee bijna niets zeggend, echter de dreiging van de dood vanuit het perspectief van de individuele kever blijft. Hoeveel kevers betalen met hun leven voor de sportieve prestatie van de actieve buitensporter, want de tragiek van de individuele kever is natuurlijk niet meetbaar.

Vraag 24

Angst

Wanneer je zelf praktisch geen angst kent is het moeilijk voor te stellen wat angst feitelijk met je doet.
Wellicht heb ik ook mijn angsten, maar ik ben ze in mijn leven nog niet echt tegen gekomen. Geen examenangst, geen hoogtevrees, niet bang voor de nacht en niet voor de achtbaan, niet bang om alleen te zijn of om een leeg plein over te steken. Niet bevreesd voor een maaltijd met tripes à la mode de Caen, inktvis, oesters of zwezerik.
Heel anders is de angst die ik bij "het volk" waarneem. Gisteren schreef ik over de angst voor onbekende straling. Die angst is niet uniek, maar maakt onderdeel uit van een toenemende angst voor van alles.
Angst voor de inenting tegen baarmoederhalskanker of de griepprik, bang voor pedofiele buurtgenoten, de opwarming van de aarde, vrouwen met boerka's en mannen met baarden, angst voor besmet vlees en bespoten groenten. Liever naar de homeopaat dan naar de dokter, bang voor een eenzame lifter en voor een groep Marokkanen.
Niet eerder is het in de geschiedenis zo veilig geweest. Voldoende voedsel, volop medische zorg, alles is verzekerbaar, het leger staat paraat en overal zijn camera's, detectiepoortjes en defibrillators en brandblusapparaten hangen op bijna elke straathoek en in de lift klinkt kalmerende muziek.
Wat maakt het dat ik in een angstcultuur terecht ben gekomen? Een cultuur die ik ook herken in Engeland en de landen om ons heen, maar niet in zuidelijk Europa.
Van Zuid-Europa wordt gezegd dat daar zo'n macho-cultuur heerst. Zou dat het zijn?
Zijn wij te soft? Gaan wij voor elke tegenslag naar de therapeut, moet er voor elke tegenslag opvang worden geregeld, moeten we na elke pakkende televisieuitzending Socutera bellen?
Kom op Hollanders, een beetje meer macho kan geen kwaad!

GSM/UMTS

Je leest of hoort tegenwoordig weinig meer over de schadelijkheid van UMTS. Door het gebruik van mobiele telefoons en de bijbehorende zend- en ontvangstapparatuur in de stedelijke omgeving zouden kanaries op hun stokjes verschroeien en elke mobiele telefoongebruiker zou spontaan aan hersenkanker bezwijken of in het gunstigste geval steriel worden.
In het begin heb ik de berichten over de mogelijke invloed van straling op de gezondheid een beetje gevolgd omdat vlak bij mijn huis een radiozendmast staat met daarop vele verschillende zenders. Echter de kippen bleven aan de leg, de hond kwispelde gewoon door, de kinderen groeiden voorspoedig op en mijn huwelijk bleef harmonieus, dus al vlug verloor dit onderwerp mijn belangstelling.
Wat schetst nu mijn verbazing te ontdekken dat de schadelijkheid van radiostraling nog steeds een item op de reclamepagina's van de ANWB-Kampioen blijkt te zijn. Naast de magnetische armbanden tegen hernia en seniliteit kun je je blijkbaar ook wapenen tegen de gevaren van straling, als je maar betaalt. Ook op internet barst het van sites die deze rotzooi aanbieden.
Genoeg werk voor de Vereniging tegen Kwakzalverij!