Het is al weer heel wat jaren geleden dat ik aan de hand van Ruud van der Meijden op Goeree-Overflakkee voor het eerst de groenknolorchis zag. Vandaag ben ik met collegae voor een paar dagen in de Weerribben en nu zag ik deze orchidee voor de tweede maal. Waarom was ik hierover zo verrukt, zo'n schoonheid is dit plantje niet. Het zal de herinnering zijn aan die dag in de duinen en het besef dat door het overlijden van Ruud, die dag zich nooit meer zal kunnen herhalen. Want zo is het vaak met herinneringen. Het herbeleven van mooie momenten is er opnieuw vreugde aan beleven, maar als daarbij komt dat er iets uit die herinnering voorgoed is verdwenen vervult mij dat met weemoed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten