“Der Mensch ist immer auf der Suche nach dem Paradis, und wenn er es gefunden hat, dann vernichtet er es”. Deze uitspraak komt uit de mond van professor Leibundgut. Het gesprek ging over de invloed van het toerisme op het milieu en vond plaats tijdens een buitenlandse excursie van mijn Bosbouwschool. Soms ontdek je een wonderschone plek en hierover vertel je bij terugkomst als eerste: “Ik heb nu een mooie plek gevonden, daar moeten jullie ook naar toe!” Hiermee ben je mede verantwoordelijk aan de vernietiging van deze plek.
Hieraan moest ik denken toen ik dit krantenartikel over toerisme las en vooral toen ik de indrukwekkende erbij geplaatste foto bezag: toeristen die toekijken hoe in Namibië een Himbavrouw haar ochtendtoilet maakt. Deze toeschouwers zijn nu al lang weer thuis, zitten achter hun ontbijt, in de bioscoop of rijden naar hun werk, ik weet het niet precies. In elk geval zijn ze op dit moment waarschijnlijk geen toerist. Wat ik wel weet,is dat de vrouw in Namibië nog steeds in haar hutje toeristen ontvangt. Doet ze dat omdat ze dat wil, om er geld mee te verdienen of omdat ze dit moet?
Waarom zijn die toeristen bij haar op bezoek gegaan? Om iets van de oermens te zien, dicht bij de natuur? Geloven ze dat ze in het echte Afrika van Stanley en Livingstone zijn geweest? Wat houden ze er aan over, behalve wat digitale opnames, die bij de volgende computercrash verdwenen zullen zijn.
Leibundgut had met zijn uitspraak gelijk; toerisme tegenwoordig niets anders is dan een vorm van consumptie.
Waarom zijn die toeristen bij haar op bezoek gegaan? Om iets van de oermens te zien, dicht bij de natuur? Geloven ze dat ze in het echte Afrika van Stanley en Livingstone zijn geweest? Wat houden ze er aan over, behalve wat digitale opnames, die bij de volgende computercrash verdwenen zullen zijn.
Leibundgut had met zijn uitspraak gelijk; toerisme tegenwoordig niets anders is dan een vorm van consumptie.
2010 is het Jaar van de Biodiversiteit en vandaag is de Dag van de Duurzaamheid en de Dag van de Compassie.
Ik kan dat makkelijk verbinden met de krantenfoto. De vliegreis, die de toeristen op de foto maakten om zich even ontdekkingsreizigers te voelen, maakt al hun inspanningen en investeringen op het gebied van duurzaamheid in de vorm van aanschaf van led-lampjes, het kopen van vlees bij de biologische slager en het op de fiets naar het werk gaan, meer dan ongedaan.
Ik kan dat makkelijk verbinden met de krantenfoto. De vliegreis, die de toeristen op de foto maakten om zich even ontdekkingsreizigers te voelen, maakt al hun inspanningen en investeringen op het gebied van duurzaamheid in de vorm van aanschaf van led-lampjes, het kopen van vlees bij de biologische slager en het op de fiets naar het werk gaan, meer dan ongedaan.
De vliegreis vormt ook geen brugfunctie tussen volkeren, omdat de Himbavrouw vooral als een levend decorstuk in een tropisch Disney-park fungeert. Ik kan mij niet voorstellen dat de volgende generatie zich als de laatste Staphorster vrouwen zal gaan gedragen.
Moet je dan uit compassie en duurzaamheid wegblijven?
Ik weet het niet, ik weet het echt niet!
Moet je dan uit compassie en duurzaamheid wegblijven?
Ik weet het niet, ik weet het echt niet!
2 opmerkingen:
Ik heb geen flauw idee waar het artikel over ging waarvan je de foto omschreef en je verdieping in het 'plaatje'.
Ik denk dat je het wel weet. Het lijkt me ook geen kwestie van 'weten', het is een mening. Ik kan het niet laten de mijne te geven; Ik vind het ouderwets aapjes kijken. Ik vind het niets met compassie van doen hebben, ook niet met duurzaamheid. Geen westerse duurzaamheid, en al helemaal geen duurzaamheid voor de bekekene die in vakantieboeken terecht komt en als een ordinair aapje vergeten wordt. Ik ben van mening dat je het wel weet Herman ;-)
Dat is het dilemma; wat doet mijn mening ertoe. Ik kan Neckermann niet verbieden dit soort consumptietoerisme aan te bieden, er is immers een markt!
Blijft compassie waar niemand gelukkiger van wordt.
Een reactie posten