~Hoeveel vrienden heb jij?
Een stuk of tien, waarvan er misschien twee echt vrienden zijn.
Zo weinig, ik heb minstens achtduizend vrienden!~
De vraagsteller zal in deze discussie zijn facebookvrienden bedoelen.
Op het internet zijn allerlei tips te vinden hoe je je vriendendom moet uitbreiden en hoe je het bereikt dat de halve wereld op de hoogte blijft van jou getwitter: "Ik zit op de plee, dus twitter even mee!"
Ik moest ook zo nodig en facebook en twitter waren weldra niet meer onder controle te houden, maar ik kreeg het idee dat zij mij gingen controleren met meldingen als: "Vijf vrienden wachten op antwoord." "Nou", dacht ik, "als je zonodig antwoord wil hebben, bel dan gewoon op."Vanmorgen heb ik mijn account opgezegd; weg met al mijn vrienden op facebook en ik moet zeggen, dat lucht op. Nu maar eens afwachten hoeveel vrienden overblijven!
8 opmerkingen:
Ook ik word bloednerveus van mijn facebookaccount welke ik op aanraden van een vriendin heb aangemaakt. Maar de simpele oplossing die jij hebt gekozen, was nog niet in mij opgekomen. Ik ga hem snel opzeggen. Fijn dat je weer in de lucht bent, voor mijn gevoel was het al een tijdje stil in het zuiden.
Nou Herman, Facebook blijft zich hardnekkig opdringen, het was mij om een of andere reden niet gelukt de boel op te zeggen, dus heb ik mijn gegevens maar gewist. Nog steeds krijg ik vriendenverzoeken!
Met recht 'gedoe'.
Vr. groet Walter
Hetzelfde had ik met hyves...iedere dag lezen dat mensen die ik niet of nauwelijks ken diezelfde avond sperciebonen gingen eten, of hun was hadden gedaan.....wat een onzin, gauw opgezegd die handel! Heerlijk bevrijdend!
Sociale media zoals Hyves, Facebook en Twitter kun je gebruiken zoals je zelf wil. Als ik de commentaren hier lees, lijkt het alsof het de mensen opgelegd wordt. Volgens mij ga je iemand pas volgen als je ook in die persoon geïnteresseerd bent en anders sla je dat vriendschapverzoek vriendelijk af. Ook argumenten dat men niet hoeft te weten dat iemand sperziebonen heeft gegeten, is ergens bevreemdend want zulke informatie spelen we wel zonder enige moeite aan elkaar door als we elkaar mondeling spreken. Dan hoor ik nooit iemand zeggen, goh, dat hoef ik niet te weten.
In mijn ogen is het hoe je zelf met de verschillende mogelijkheden om gaat. En een goeie keuze daarbij kan zijn om er helemaal niets mee te doen oftewel opzeggen.
Als we nu gaan disputeren, dan begint het hier ook een sociaal mediaatje te worden en dat is niet mijn bedoeling.
Wat ik vind of denk is totaal niet wat is of gevonden moet worden. Iedereen doet maar. Maar ik vind dat Twitter en Facebook etc. inmiddels zo innig omarmd zijn door de commercie dat het mij te beklemmend is geworden.
Mijn excuus. Ik dacht laat ik het eens van een andere kant belichten. Wist niet dat dit hier niet op prijs gesteld wordt. Zal het niet meer doen.
Beste Niek, nou verleid jij mij toch tot een polemiek. Je hoeft je helemaal niet te excuseren en ook jouw mening telt. Ik heb enkel bedoeld dat een blog zich niet leent voor dit soort discussies. Gezien de reacties, lees ik hieruit dat er meer mensen zijn, die weliswaar aanvankelijk vrijwillig hebben gekozen om in te stappen in een vorm van sociaal medium, maar dat echter gaandeweg steeds meer als beknellend zijn gaan ervaren.
Nu maar hopen dat je door al deze reacties op dit blogje ook niet stopt met bloggen. We moeten een beetje gedoseerd met je om gaan! Groet aan mevr. L.
John
Een reactie posten