Buffalo Grill

Op loopafstand van mijn hotel ligt een Buffalo Grill. Dit is een Amerikaanse restaurantketen waarvan ik oorspronkelijk had gedacht dat ‘ie het in Nederland prima zou redden, maar beslist niet in Frankrijk, echter het tegendeel blijkt het geval.
Bij binnenkomst word ik allervriendelijkst aan een tafel geholpen door de plaatselijke cowboy. Ik ben niet alleen, want met mij komen de plaatselijke dorpelingen ook in grote getale naar deze voertrog.
Met de salade krijg ik de kaart. Nippend aan een Ricard verbaas ik mij over de wijnkaart, er staan maar liefst negen buitenlandse wijnen op (Nieuw-Zeeland, Australië, Zuid-Afrika, Californië en een Spring Valley USA) tegen tien uit Frankrijk, waarvan de helft tweede garnituur genoemd mag worden. De wijnboeren maar klagen over de EG!
Voor mij zit een familie met witte merkloze sportschoenen uitbundig te genieten. Wat afwezig prikt hun tandeloze oma in haar salade en met heftige kaakbewegingen eet ze tevens routineus een hele schaal popcorn. Ze blijft onwennig om zich heen kijken tot haar ogen aan mij blijven kleven. Kennelijk herkent zij het glas rode wijn dat op mijn tafelstaat en herkent het als een baken uit vervlogen tijden. Zelf drinkt zij coca cola, net als haar tafelgenoten. Ik zie om mij heen niemand wijn gebruiken, het is water, bier, of frisdrank wat op de tafeltjes staat.
Het wordt steeds voller en drukker. Kinderen vliegen als ongeleide projectielen door het restaurant. Het zijn duidelijk kenners, want regelmatig duiken ze weer met ballonnen te voorschijn. Grote hilariteit als deze luid ontploffen.
Ik heb weer eens genoten hoe onze zuiderburen genieten van hun haute cuisine en ga naar bed.