In het verdwijnpunt van het perspectief verschijnt een motorrijder, zo'n individualist die meestal in het weekend in groepsvorm een wolk van geluid veroorzaakt, dat tot op twintig kilometer afstand is te horen. Hij is de eerste gemotoriseertde weggebruiker die sinds een maand over de weg bij mij in de buurt verschijnt. Een maand lang is die weg afgesloten geweest in verband met groot onderhoud.
Ik weet nu weer waarom ik zo graag in de bergen of in mijn huis in Frankrijk verblijf: DE STILTE!
De stilte is een fenomeen dat inmiddels in ons land totaal afwezig is en er is niemand die zich erover opwind. Ja, over krijsende kinderen op een speelplaats, of een kraaiende haan in een woonwijk, winden we ons op. Maar het gedreun van het verkeer, de jetski op de rivier, de ultralight in de hemel worden geaccepteerd.
Stilte: het toppunt van luxe!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten