Schoen

Koen, maak je mijn schoen?
Ja, juffrouw, ik zal het dadelijk doen.
Koen, maak je hem sterk?
Ja, juffrouw, dat is mijn dagelijks werk!

Koen, is mijn schoen al klaar?
Ja, juffrouw, betaalt u maar!
Koen, ik heb geen geld ontvangen...
Wel, dan blijft uw schoen daar hangen.

Want op klanten zonder geld,
Daar ben ik niet op gesteld.
Dag, Koen!
Dag, juffrouw zonder schoen

Aan dit versje uit mijn jeugd moest ik vanmorgen denken toen ik in het bos deze schoen op een stobbe zag staan. Meestal zie je ergens een wantje of een handschoen op een tuinhekje of paaltje gestald door een vinder, die hoopt dat de verliezer hem terug zal vinden. Ik kan mij daar ook iets bij voorstellen. Het is warmer en je doet de handschoenen in je jaszakken. Bij het pakken van de autosleutels of een zakdoek is zo'n ding snel verloren. Maar wie verliest er nou een schoen midden in het bos? Ik kijk eens naar boven of daar iemand hangt (het zou niet de eerste keer zijn dat ik iemand in de boswachterij zie hangen) en ik ga na of er recent wilde zwijnen in de buurt zijn geweest (immers ook al eens een schoen gevonden met de voet er nog in). Niets van dat al.
De schoen blijft staan, het mysterie blijft en ik ga verder.