Zo heerlijk gewandeld, van Stokkum naar Zeddam en terug. Je waant je even terug in de tijd in zo'n landschap vol graanakkers met de daarbij horende akkervogeltjes.
De kamille geurde heerlijk en het korenbloemblauw kleurde de randen van de velden....prachtig.Terwijl ik genoot van dat prachtige blauw zocht ik naar de tekst van:
Twee ogen zo blauw
Als de lente de bomen en struiken
Weer met geuren en kleuren bestrooid
Dan begint ook het hart te ontluiken
Want de liefde verandert toch nooit
Elke jongen kiest zich dan een meisje
En fluistert haar zachtjes in 't oor
Het sinds eeuwen geliefkoosde wijsje
En dat vind in haar hartje gehoor.
Refrein:
Twee ogen zo blauw
Zo innig en trouw
Al mijn geluk zijn die kijkers van jou
Twee ogen zo blauw
12 juni 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
wauw, wat blauw!
Een reactie posten