Wanneer je zelf praktisch geen angst kent is het moeilijk voor te stellen wat angst feitelijk met je doet. Wellicht heb ik ook mijn angsten, maar ik ben ze in mijn leven nog niet echt tegen gekomen. Geen examenangst, geen hoogtevrees, niet bang voor de nacht en niet voor de achtbaan, niet bang om alleen te zijn of om een leeg plein over te steken. Niet bevreesd voor een maaltijd met tripes à la mode de Caen, inktvis, oesters of zwezerik.
Heel anders is de angst die ik bij "het volk" waarneem. Gisteren schreef ik over de angst voor onbekende straling. Die angst is niet uniek, maar maakt onderdeel uit van een toenemende angst voor van alles.
Angst voor de inenting tegen baarmoederhalskanker of de griepprik, bang voor pedofiele buurtgenoten, de opwarming van de aarde, vrouwen met boerka's en mannen met baarden, angst voor besmet vlees en bespoten groenten. Liever naar de homeopaat dan naar de dokter, bang voor een eenzame lifter en voor een groep Marokkanen.
Niet eerder is het in de geschiedenis zo veilig geweest. Voldoende voedsel, volop medische zorg, alles is verzekerbaar, het leger staat paraat en overal zijn camera's, detectiepoortjes en defibrillators en brandblusapparaten hangen op bijna elke straathoek en in de lift klinkt kalmerende muziek.
Wat maakt het dat ik in een angstcultuur terecht ben gekomen? Een cultuur die ik ook herken in Engeland en de landen om ons heen, maar niet in zuidelijk Europa.
Van Zuid-Europa wordt gezegd dat daar zo'n macho-cultuur heerst. Zou dat het zijn?
Zijn wij te soft? Gaan wij voor elke tegenslag naar de therapeut, moet er voor elke tegenslag opvang worden geregeld, moeten we na elke pakkende televisieuitzending Socutera bellen?
Kom op Hollanders, een beetje meer macho kan geen kwaad!
4 opmerkingen:
Hallo Herman, jij bent waarschijnlijk een gelukkig man met een evenwichtige jeugd achter de rug. Dat is helaas niet een ieder gegeven. Helaas sollen mensen dan vaak vele onzekerheden in de rest van hun leven met zich mee. Als je in de psychiatrische instellingen kijkt, merk je vaak dat achter zogenaamde kleine angsten, hele vervelende grote angsten schuilgaan die veelal in de jeugd al in kleine mate ontstaan zijn. In de hedendaagse westerse cultuur word veel van mensen verwacht, waar veel mensen niet aan kunnen voldoen. Met als gevolg dat zich angsten gaan ontwikkelen. Denk ik, weet ik niet, maar denk ik wel. Groet, Cilia
Herman zei...
Dag Cilia.
Doordat ik niet over bangmakerij, maar over angst schreef, heb ik jou waarschijnlijk op het verkeerde been gezet.
Ten eerste heeft de kwaliteit van mijn jeugd niets met mijn angsten te maken. Wanneer je een nest jonge honden benadert, dan komen sommige pups kwispelend naar je toe, terwijl andere angstig wegkruipen. Mijn even oude broer gaat heel wat angstiger door het leven dan ik. Het is dus een achterhaalde Rousseau-achtige redenatie die geen hout snijdt.
Ten tweede zie ik ook in dat onze huidige samenleving behoorlijk competitief is en dat daardoor het aantal dropouts toeneemt, maar dit heeft geen relatie met de angst waarover ik schrijf. Wat de psychiatrische inrichtingen bevolkt is zo divers dat ik dat niet in deze discussie wil betrekken. Wel is wezenlijk dat trauma's en angsten twee verschillende zaken zijn die niet altijd een relatie met elkaar hebben. Psychologiseren is dus iets voor psychiaters.
Mijn waarneming is dat mensen zich in toenemende mate bang laten maken.
Wanneer een gezonde argwaan verandert in ongecontroleerde angst dan gooi je in het gunstigste geval alleen je geld weg aan kwakzalverij, maar kun je in het ergste geval verantwoordelijk zijn voor de dood van je kind omdat je het een beschermende vaccinatie hebt onthouden.
Hallo Herman, ja dus ik had het verkeerd begrepen en nee dat beetje wat ik, in het verleden, van Rousseau gelezen heb sprak mij ook absoluut niet aan. Daar heb ik mijzelf waarschijnlijk niet goed uitgedukt als jij een vergelijk trekt met Rousseau.
Als ik het goed begrijp bedoel jij dus de angsten die de mensen zich aan laten praten. Zou daar de media niet ook een hele grote rol in spelen?
Groet, Cilia
Precies.. de rol van de media is hierin van wezenlijk belang en ook de privé-media, zoals blogs en discussiegroepen. Hierin wordt vaak een soort afkeer van specialisten aangewakkerd, alsof het "Volksempfinden" beter weet wat goed of slecht voor ons is.
Het is dus heel complex en daarvan heb ik slechts een miniscuul stukje willen verwoorden.
Een reactie posten