Toen we zojuist over de Col d'Aubisque kwamen was ik uiterard onder de indruk van het landschap, de vele tientallen zwarte wouwen die zich daar verzamelden en de gieren, maar het meest onder de indruk was ik van iets onzichtbaars.Jaren geleden reed mijn dochter hier in haar meer dan overrijpe 2CV-tje in dichte mist.
Ik ken haar verhalen over deze tocht en moest mij er toen een voorstelling van maken.
Nu ik deze weg zelf heb gereden weet ik dat mijn voorstellingsvermogen tekort schoot en is mijn bewondering voor haar vergroot!
2 opmerkingen:
Het is ook echt prachtig daar! Gepicknickt onderweg? XX
Met de kennis van nu, brrrrrrrr!
Maar echt mooi.
Een reactie posten