We moeten het maar normaal gaan vinden, een uil als huisdier.
Als we 's avonds het terras opstappen is de kans groot dat het dwergooruiltje ons al op zit te wachten. Hij lijkt het de normaalste zaak van de wereld te vinden dat wij dan bij hem komen zitten.
Omdat ik mij niet kan voorstellen dat zijn ouders van zulk gedrag geporteerd zijn, zet ik hem toch maar weer terug op zijn vertrouwde plekje op de balken onder het dak.
23 juli 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Wat een ontzettend mooie foto!! Onder de indruk....
Niedlich hoor. Toch iets groter dan ik dacht. Kun je hemm niet meebrengen en hem net als Jan Mankes in een kooitje houden? Nee, toch maar niet. Liefs.
Niet naar Athene dragen hè!
Wat een mazzelaar, een uil in de toiletpot! Mooie en leuk foto's hoor, en deze slaat alles!
JaRou
P.s.
Neem de tijd, dan is ie van jouw!
Een reactie posten