De tijd schrijdt gewoon voort, zelfs nu de klok, die voor mij staat, stil is gaan staan.
Ik kijk naar de wijzers die niet bewegen.
Tijd heeft voor mij een bijzondere betekenis gekregen.
Sinds het moment waarop het nog een jaar zou duren dat ik naar definitief naar Frankrijk vertrek, heeft de tijd iets bijzonders gekregen. Er is nog veel te doen en zoveel te regelen. Er moeten nog zoveel besluiten worden genomen en zoveel beslissingen moeten worden uitgevoerd.
Er resten nu nog 333 dagen en dat lijken er best veel, toch weet ik dat de tijd met steeds snellere vleugelslag vliegt.
Ik kom nu op plekken waarbij ik denk: "Kom ik hier nu voor het laatst?"
Ik spreek nu soms mensen terwijl ik denk: "Zal ik die ooit weerzien?"
De leilinden naast het huis, worden zij nu voor de laatste keer door mij gesnoeid?
Dit alles is niet veel tekst, maar in de woorden ligt veel besloten.
De bladeren vallen.
Toch een prettige gedachte dat ik ze hier voor het laatst zie vallen!
2 opmerkingen:
De tijd tikt gewoon door, voordat jullie het weten is het zover...
mooie foto!!
Een reactie posten