Je breekt een arm, wordt verkouden, verslijt een paar onderdelen, je vergeet nog eens wat.
Allemaal dingen waar mee te leven valt.
Samen help je elkaar verder, alles komt goed.
Vandaag is mijn broer 65 jaar geworden.
Voor hem een memorabele dag waar hij naar uitkeek.
Voor hem zou het betekenen dat hij van veel zorgen verlost werd.
Ik verheugde mij dan ook om hem vandaag te feliciteren.
Op de gebruikelijke vraag bij de begroeting "Gaat alles goed?" kwam als antwoord: "nee, helemaal niet."
Zijn lief heeft een hersenbloeding gekregen en komt waarschijnlijk nooit meer thuis.
De wereld op z'n kop.
Niets wordt in zijn leven meer zoals het was.
We hebben samen gehuild, van woede, van verdriet.
Gepraat over onze jeugd waarin we zo innig samen waren.
Nu leven we zo ver van elkaar en kan ik zo weinig voor hem doen.
Ik, zijn kleine broertje, die hem er zo vaak doorheen heeft moeten helpen.
Wat lijkt die tijd nu ver weg en wat voel ik mij onmachtig.
We waren het eens: de liefde, het draait allemaal om de liefde!
4 opmerkingen:
Ik kan hele mooie woorden bedenken, goedbedoelde zinnen opschrijven maar het zal allemaal tekort schieten om jullie te troosten. Ik blijf gewoon stil aan jullie denken.
ja, de liefde!
Oh wat erg. Ik wens jullie heel veel sterkte en kracht.
Dank jullie wel voor voor de support.
Het is vooral de (her-)ontdekking dat je eigen wereld van de ene seconde op de andere een volkomen andere wending kan krijgen en dat zekerheid dus vooral heel veel schijn is en dat die kennis moet leiden tot de dagelijkse vreugde in de kleine dingen en een lichtje op andermans pad te willen zijn.
Een reactie posten