doe het dan maar in november, als
de hemel je schutkleuren draagt,
als het nog nergens te laat voor is,
de grond nog nét zacht genoeg
voor je blinde mollenhart.
Als het moet, dan wanneer
de dagen zichtbaar korter worden,
zodat er tijdig iets kan ingeschonken
op de kunst, op zonen en vaders,
of gewoon tegen de zenuwen.
Gele bladeren buitelen door de stad.
Op elk blad staat een dier: uilen, muizen,
mezen hazen, mensvogels, vogelmensen.
Een tapijt van mussen zwart geringd,
scharrelt over het pad, niemand tekende
ze beter. Geen mus, geen mens
zal Vos vergeten.
Ingmar Heytze
Zijn overlijden stond een beetje in de schaduw van Mulisch, maar geheel ten onrechte.
Ik heb het idee dat ik de mussen van Peter al mijn hele leven ken.
Het is ook mijn favoriete vogeltje.
Waar ik nu woon komen in het geheel geen mussen voor, maar in Frankrijk eindigt de dag altijd met het nijdige getjilp van mussen die elkaar de beste plek in de klimop tegen ons huis als overnachtingsplaats betwisten.
Met mijn broers speelde ik het dierenkwartet van Peter Vos: "Mag ik van jou de schijtlijster, dan krijg je van mij de kloothommel!"
Het is me wat met al die grote en kleine beroemdheden, die aan het einde van het jaar samen zo'n krantenpagina fotootjes van overledenen vullen. Als kind al keek ik naar die eindejaarspagina en verbaasde mij hoe verschillend mensen zijn.
Nu is diezelfde pagina meer en meer gevuld met mensen die ik ken.
2 opmerkingen:
Och, helemaal niet meegekregen. Ook ik ben een mussenmens en heb ook het kwartetspel van Peter. Over Mulisch stond zelfs in de krant in Vietnam een memoriam van wel een kwart pagina (de oude communist).
Prachtig!!!!
Een reactie posten