Waarvoor heb ik een televisie? Het meest voor de hand liggende antwoord is: omdat ik er altijd al een gehad heb. Sinds de Olympische Spelen van Rome staat er een televisie in het huis waar ik woon; ik ken dus geen leven zonder beeldbuis. Geleidelijk heb ik de televisie zien veranderen van een informerende kubus tot een platte doos van waaruit een al even plat vermaak de woonkamer binnenstroomt.
Ik herinner mij met plezier de registraties van toneelstukken en concertuitvoeringen, de marathonuitzendingen van de VPRO en gewaagde reportages uit de binnenlanden van Afrika. Thans vullen de avonden zich met programmaatjes van ca. 30 minuten, vet gelardeerd met reclame. Wat moet ik met Banasplit, De Toppers op weg naar Moskou, Paul en Witteman (met weer Femke Halsema), De leugen regeert of de Palingsoap. Wie verzint dit aanbod aan ellende, voor wie is dit bedoeld? Wordt in Hilversum werkelijk gedacht dat de kijker na acht uur 's avonds geen behoefte meer heeft om zijn intelligentie te gebruiken? Ik stel mij deze vraag, terwijl ik feitelijk elke dag het antwoord bevestigd zie worden. Zelfs het Journaal, inclusief de oh zo leuke weerman, vind ik het aankijken niet meer waard. (Van de commerciële zenders mag ik misschien niet meer verwachten, maar dat de publieke omroep een knieval tot onder het maaiveld maakt voor de gunst van "de gemiddelde kijker" vind ik ongehoord).
Ik ontvang meer dan tweehonderd zenders op mijn toestel, maar ik kan geen uitzending vinden die bij mij past.
Is het aanbod zo veranderd of ben ik het?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten