Dromen zal ik net zo veel doen als iedereen, maar het overkomt mij zelden dat ik mij na het ontwaken een droom kan herinneren. Vanmorgen werd ik wakker, of moet ik zeggen dat de droom mij wakker dwong, met mijn vader op mijn netvlies. Het laatste fragment uit die droom was dat ik mijn hand op een deurklink legde om een deur te openen waardoor ik mijn vader zou kunnen zien. Zijn gezicht stond scherp op mijn netvlies en ik had een sterke dwang om hem te willen bezoeken. Terwijl ik de klink naar beneden bewoog, keek ik hierna en dacht:"Wat doe je nou? Vader is immers dood? Tsja, dat is waar ook, daar zal ik aan moeten wennen!" en werd ik wakker.
Mijn eerste gang was naar de hond om na te gaan of alles goed was, maar de volgende was het inzien van mijn ouders trouwboekje. Daar stond het zwart op wit; mijn vader overleed op 28 mei 1993. Hoe is het mogelijk dat je wakker wordt met de idee dat iets wat 17 jaar geleden gebeurde nog zo scherp in je geheugen staat gegrift en zich altijd heeft verborgen tot deze ochtend?
Dromen mogen dan bedrog zijn, maar zij stemmen wel tot nadenken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten