Gevaar zit in een een klein hoekje. Dat hoekje zag ik gisteren. Bij de uitloop van het kippenhok was een vos begonnen met zich een weg naar binnen te wurmen. Hij had de afgelopen dagen wel meer pogingen ondernomen, maar overal had ik door middel van ingegraven gaas zijn aanvallen ingecalculeerd. Maar bij dit plekje had ik mijn twijfels: "Strakjes even een paar stenen ingraven."
Kennelijk was er even later iets anders belangrijker, want het is er niet van gekomen.... de vos kwam wel en maakte vannacht zijn werk af en daarmee de kippen!
Arme kippen, zulke tamme en ijverige hoenders en nooit een eigen naam gekregen.
Ik raapte de laatste eieren en noteerde er zoals gebruikelijk de datum op: 13!
2 opmerkingen:
Het is toch niet te geloven, inderdaad, arme kippen en arme jullie. We leven mee. Liefs.
't Is voor de kippen triest, maar als geredde batterij-kippen hebben ze toch een hemels leven gehad en mij is het bespaard ze uiteindelijk te moeten slachten.....iedereen blij!
Een reactie posten