Rond mijn huis dartelde een konijntje. Het liet zich niet alle dagen zien, kon zelfs een paar weken onzichtbaar zijn, maar dan verscheen het weer en hupte vrolijk over de oprijlaan.Op zich is een konijn is niets bijzonder. Wel op deze plek, het eerste konijn dat zich hier in dertig jaar vestigde.
Sinds november heeft Nijntje zich niet meer laten zien. Het zal wel ten prooi gevallen zijn aan de vos, maar ik maakte mijzelf wijs dat het voor langere tijd op wintersportvakantie was gegaan.
Vanmorgen in de vers gevallen sneeuw zag ik verheugd zijn sporen. Een paar passen verder hielden deze op aan de voet van een hoge den. Onmiddellijk besefte ik dat dit de sporen van een eekhoorn waren en ik glimlachte om mijzelf omdat zo graag het konijn had willen zien.
Wordt mijn zien steeds meer bepaald door verlangen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten