Ontzuiling

Het heet dat Nederland in de jaren zestig snel ontzuilde.
Vooral door de komst van massamedia zouden steeds meer Nederlanders zich niet meer houden aan de voorschriften van de eigen levensbeschouwelijke groep en gaan deelnemen aan organisaties van buiten de eigen zuil.
Het wordt vooral als een verrijking van de samenleving gezien, de mens bevrijdde zichzelf.
Nu kijk ik om mij heen en vraag mij af of dit nu een ontzuilde samenleving is, die er door de ontzuiling gelukkiger op is geworden.
Draag je McGregor of Tommy Hilfiger, in welke buurt staat je huis en op wat voor school zitten je kinderen? Heb je een zeil- of een motorboot, ga je op vakantie naar Curaçao of met de caravan naar Sauerland.

Heb je een mening of "being friends with everyone".
Wat voor horloge draag je om je pols en welk merk heeft de zonnebril, die als diadeem op je voorhoofd pronkt en zijn je billen wel verpakt in Björn Borg?
Via ingewikkelde code's geef je aan tot welke groep je behoort.
Ik geloof dat schoolkinderen in de jaren zestig op hun openbare, katholieke of op hun school met de bijbel meer van vrijheid genoten dan de kinderen van nu, die zich elke dag voor de spiegel afvragen of ze wel de juiste outfit dragen met het juiste kapsel en met het juiste geurtje.
Om aan de standaard van de groep te voldoen moet veel geld worden uitgegeven. Geld dat bij de ouders moet worden gebedeld of als schappenvuller of keukenhulp moet worden verdiend. Een stressvol bestaan.
De ouders hebben zichzelf opgelegd om minstens vier maal per jaar op vakantie te gaan, een kostbare zaak, waarvoor man en vrouw beide hard moeten presteren. Zij gebruiken op hun beurt dezelfde codesignalen als hun kinderen.
De verzuiling had alles te maken met levensbeschouwing.
De ontzuiling heeft alles te maken met het ontbreken van levensbeschouwing.
Uiteindelijk gaat het nu om het geld, dat kennelijk leidt tot geluk.
We zoeken maximaal vertier om de stille momenten te ontlopen, momenten waarin we het leven zouden kunnen beschouwen.