Hoog wonen heeft lange tijd een slechte naam gehad. Nu kun je voor 3 miljoen euro op de 104de etage van de Khalifa-Toren gaan wonen.
Vreemd dat mensen nu zo hoog willen wonen, dat is wel eens anders geweest. Door uitbreiding van de bevolking groeiden de ommuurde steden letterlijk uit hun jasje. Om niet telkens een nieuwe ommuring te moeten aanleggen werd in de stad letterlijk alles volgebouwd. Huizen op de bruggen, tegen de kerken en de wallen, op arcades boven pleinen en ook bovenop elkaar.
Zo ontstonden verdiepingen. Aanvankelijk woonde er eigen familie in zo'n huis, maar al snel vervreemden verdiepingen en werden het zelfstandige woningen.
Nu wonen heel veel mensen in flatgebouwen en ik kom er slechts als bezoeker.
Ik blijf mij verbazen dat mensen gelukkig kunnen wonen als hun voordeur niet op de begane grond uitkomt. Ik verbaas mij nog meer dat nu hoe hoger, hoe beter, opgang doet. In de vijftiger jaren bouwde Le Corbusier in Marseille de Unité d'Habitation. Hij hanteerde als maatvoering een schema dat was gebaseerd op de gulden snede.
Wat is een goede maat voor een flat?
Ik geloof dat de stem van een moeder die haar kind toeroept bepalend is.
Vanaf de vierde verdieping zal haar dit niet meer lukken... vier verdiepingen als maximum dus!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten