Elke dag buiten brengt ons op nieuwe en niet eerder bezochte plekken dicht bij huis.
Dat verbaast ons zelf, omdat we hier immers al zeventien jaren komen en alles al zouden moeten kennen.
Is het dat vreemde, heldere licht dat we in Nederland alleen zien als het vijftien graden vriest?
Misschien wel, maar op een dag als vandaag was er niet alleen dat licht, maar de zon gaf al zoveel warmte dat we kinderen met ontbloot bovenlijf zagen fietsen en de vogels al even hun lied voor de lente oefenden.
We konden maar geen genoeg van het wandelen krijgen en liepen tot in de schemering nog langs het Canal du Midi.
Het bleef bladstil en het water was als een spiegel.
Ik hoop dat mijn vaarwater volgend jaar net zo rustig zal zijn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten