Naar het noorden

Zo, het zit er bijna op.
Een heerlijke vakantie in het zuiden van Frankrijk.
Op een plaats waarvan we eens zeiden: "Dit is de plek waar we ooit zullen sterven!"
Meer dan ooit heb ik mij een voorstelling gemaakt hoe het zal zijn als ik aan het einde van de zomer niet terug ga naar "mijn huis" in Nederland, maar voorgoed zal blijven wonen in Frankrijk en dat dit huis mijn enige huis zal zijn.
Meer dan zestien jaar hebben we hier nu een tweede woning, met de bedoeling die eens tot eerste woning te prolongeren.
Als ik thuis in Nederland door tuin, stal en over het erf wandel, door de bossen rondom ons huis aldaar, dan ontkom ik niet aan het gevoel van weemoed om dit alles eens achter te moeten laten.
Aan de andere kant, ik loop daar al meer dan dertig jaar rond en de weemoed kan soms ook iets te veel zijn.
Het leven is nu eenmaal een kwestie van keuzes maken: voor je geliefde, voor je kinderen, voor jezelf, voor weet ik veel.
Tijdens het jeu de boules doe ik altijd erg mijn best de bal in een bepaalde richting te dwingen. Inmiddels heb ik wel geleerd dat de bal een eigen koers heeft en slechts in geringe mate gehoorzaamt aan mijn motoriek.
Lassez faire is dus nu een beetje mijn motto.
De koelkast is praktisch leeg gegeten en de "bib" rosé is ook op.
De auto is ingepakt en de terrasmeubels zijn opgeslagen in de grange.
Altijd dat lastige afscheid, altijd die lange reis, ik zal blij zijn als dat binnenkort afgelopen zal zijn.