Als zich een ramp met veel slachtoffers voltrekt word ik via de media overvoerd met beelden, reportages en commentaren. Ik merk hoe snel ik doof word voor de massaliteit van het gepresenteerde leed.
Iemand sterft eenzaam in een kamer.
Niemand zal hem missen.
Er komt geen advertentie in de krant.
Als hij over een paar maanden wordt gevonden: hooguit een artikeltje op pagina vijf, als betreft het de vondst van een steeds algemener wordende soort.
Dit raakt mij als een aardbeving.
13 maart 2011
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Dank voor deze 'tegen'reactie, het mag geschreven zijn!
Een reactie posten