Groepsfoto

Ze worden niet veel meer gemaakt. Dat komt door de digitale fotografie. Nu klikt iedereen zich suf.
Foto's van elk stapje dat het kleinkind maakt.
Foto's van elk uitlopend bloempje in het voorjaar.
Foto's van huisdieren en bijtjes in bloemen.
Foto's van de Eiffeltoren en de toren van Pisa.
Foto's van de hond en de poes.
Hoe prettig was het om eens in het jaar de fotograaf te laten komen voor een familiefoto.
Eens per jaar een schoolfoto; de hele klas en een foto alleen in de schoolbank.
Twee filmrolletjes in vaders fototoestel op vakantie; 24 vakantiefoto's met een witte kartelrand.
Nog eerder enkel een portret of de groepsfoto van de bruiloft.

Ik vind ze geweldig, die groepsfoto's. Op elke rommelmarkt, brocante of vide grenier speur ik in de kartonnen dozen naar groepsfoto's.  Eenmaal thuis worden ze schoongemaakt en voorzien van een passe partout en ingelijst. Zo komen ze bij mij aan de muur. Wanneer je bij mij binnenkomt kijken honderden gezichten je verwachtingsvol aan. Jonge bruidsparen, grootouders van bruid en bruidegom, achterneefjes en -nichtjes. Opnieuw achter beschermend glas in de verwachting dat iemand naar hen kijkt en ze zodoende het lange leven geeft dat zij elkaar ooit hebben toegewenst.