Dit is de derde maal (en waarschijnlijk voor het laatst)dat ik over mijn patience-liefhebberij schrijf.Per slot van rekening kan ik nu vaststellen dat de palm-pda en ik behoorlijk aan elkaar gewaagd zijn. Mijn Tungsten T3 heb ik nu bijna vijf jaren en is voor mij de laatste pda in een lange rij, die begon met twintig jaar geleden met een Casio begon.
Enfin, in al die jaren heb ik nooit 1.000 maal de patiencekaarten uitgelegd tot vandaag. Hiermee komt een einde aan mijn lange strijd met de elektronica: de mens blijft winnaar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten