Evenveeltje

Mevrouw Van Breedenborst zette de kom op het aanrecht en deed hierin de tweehonderd gram boter die ze zojuist had afgewogen. Driftig begon ze met een houten lepel te roeren om de boter smeuïg te krijgen. Als ze ergens van in de war was geraakt, dan had ze altijd de behoefte om te gaan bakken, een evenveeltje zou het worden. Ze hoefde zich niet te haasten, want in verband met zijn overwerk zou Hubert laat thuiskomen. Haar Hubert werd steeds ijveriger, het voorbeeld voor zijn secretaresses, net een ouwe haan in een legbatterij vol kippen. Ze dacht na of ze nu tevreden moest zijn over het telefoontje van haar dochter die haar zojuist had meegedeeld dat ze weer verliefd was en vlug zou gaan trouwen, op één augustus nota bene. Omdat ze naar zijn naam had gevraagd wist mevrouw Van Breedenborst dat de aanstaande bruidegom Kalim Aspian heette, maar ze was te verbouwereerd geweest om te vragen wie of wat hij was en waar hij vandaan kwam, laat staan wat zijn huidskleur was.
Ze veegde haar handen aan haar schort af en taxeerde in dezelfde beweging haar heupen. Deze schenen haar weer iets breder toe en dat kon ook wel waar zijn, gezien de hoeveelheid chocolade die ze snoepte. Hubert had daar een gloeiende hekel aan, zowel aan haar gesnoep als aan chocolade sowieso en misschien ook wel aan haar zware heupen. Wat wil je ook met zo'n kantoor vol magere meiden.
Tweehonderd gram suiker met een zakje Dr.Oetker strooide ze al roerend, beetje bij beetje door de boter, tot het hiermee een geheel vormde.
Overwerken op vrijdagavond, het werd steeds gekker. Hieraan zou zijn nieuwste secretaresse Anita wel debet zijn. Hoge hakken, strakke kuiten, met een kontje waar een garanium op bleef staan en een paar volle, roodgeverfde lippen. Mevrouw Van Breedenborst bekeek haar gezicht in de reflectie van het keukenraam. Haar lippen hadden zich versmald tot een dunne streep. Het stemde haar niet vrolijk, maar toch was ze niet ontevreden. Ze deed haar naam eer aan en haar Italiaanse kapper hield van volle vormen. Dit in tegenstelling tot de anemonen op het behang van haar slaapkamer, waarop hij minder gesteld was. Wat zou Mario opkijken als hij straks zou zien dat er opnieuw behangen was, behang met rozen!
Ze brak nu het eerste van de vier eieren die in het beslag zouden gaan. Hierdoor werd het roeren makkelijker, toch bleef het een heel gedoe, zo'n evenveeltje. Morgen zou Hubert jarig zijn en de cake werd zijn verjaardagscadeau. Hij verdiende hem ook wel, vond mevrouw Van Breedenborst, negenenvijftig is een moeilijke leeftijd voor een man met een hangkontje, dat vroeg om begrip. Het zou wat worden over een jaar, de arme Hubert als zestigjarige!
Alle eieren waren inmiddels opgenomen in het beslag. Haar arm was inmiddels een beetje lam van al het werk en ze rustte even uit. Ze gebruikte de tijd om de oven voor te verwarmen en draaide de knop op 170°C. Mevrouw Van Breedenborst woog tweehonderd gram zelfrijzend bakmeel af en deed dit in een zeef. Ze vond het een handig ding. Als je in het handvat kneep dan bewoog een vorkje over de bodem en zo strooide zij het luchtige meel al roerend op het beslag.
Eén augustus, dat zou de vakantieplannen flink in de war gaan schoppen. Hubert zou woest worden. Enfin, ze zou hem voorstellen om Anita geen verlof te geven, dan kon ze hem helpen met overwerken, ook weer opgelost.
Het roeren ging zwaar, maar mevrouw Van Breedenborst zag dat er nu gaten in het beslag vielen, dus het beslag was klaar. Met een stukje achter gehouden boter vette ze een cakevorm in en goot hierin het beslag over. Nu was ze klaar, toch twijfelde ze. Resoluut schepte ze een aantal lepels beslag terug in de kom en sloeg hier een flinke hoeveelheid cacaopoeder door. Ze deed dit donkere beslag terug in de cakevorm en lepelde dit zo kunstig door het geheel waardoor het gele beslag de donkere kleur afsloot. Ze snoepte van het beslag dat in de kom was achtergebleven en dit gaf haar een beetje een misselijk gevoel.
Ze schoof de vorm in de oven en genoot van een kopje thee.
Vijftig minuten later had mevrouw Van Breedenborst zich gedouched, haar smalle lippen gestift en haar haren geföhnd. De gedachte aan de komst van Mario gaf haar wangen een natuurlijke rouge.
Ze haalde de cake uit de oven en glimlachte even toen ze dacht aan het beteuterde gezicht dat Hubert zou trekken na het aansnijden van zijn verjaardagscadeau.
Ze verheugde zich op de smaak van chocola!