Ergens in een land langs de evenaar staat een jongen vroeg op. Hij gaat vandaag uitvoering geven aan zijn plan, een groot plan waar maanden van voorbereiding aan vooraf zijn gegaan. Hij zal zijn droom verwezenlijken en verlaat vandaag zijn vaderland om naar Nederland te reizen. Daar wil hij zijn talenten inzetten om vorm te geven aan zijn leven en een onderdeel te worden van de samenleving daar.
Wat hij niet weet is dat in Nederland vandaag iemand in zijn bed blijft liggen, te lui om zich te wassen en niet de deur uit zal gaan om invulling te geven aan een zinvol bestaan. Wel zal hij strakjes onder het genot van zijn eerste shagie in de kroeg gaan kankeren op de politici die er een zooitje van hebben gemaakt door al die smerige buitenlanders toe laten, die het onmogelijk maken dat hij een baan heeft. Hij zal vandaag niet gaan stemmen en daarmee geeft hij ruimte aan het negativisme dat Nederland terug zal brengen tot de grootte die het geografisch altijd al had.
De komst van Portugese joden, Franse Hugenoten, Hongaarse vluchtelingen, hongerige Chinezen en vele andere ondernemende wereldburgers hebben ervoor gezorgd dat overal waar zij zich vestigden, nieuwe initiatieven werden genomen, horizonten werden verbreed en de spruitjeslucht werd verdreven. Het overgrote deel van alle Nobelprijzen werd immers gewonnen door eerste of tweede generatie immigranten.
Inteelt leidt tot wit haar!
4 juni 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten