De krant, de radio, de televisie, allemaal brengen ze mij op de hoogte van zaken die ik liever niet zou willen weten. Egypte versus Libië. Megastallen versus megapeutermisbruik. Tsunami versus atoomrampen. Het kost mij soms moeite om door al dit nieuws niet te versomberen.
Gelukkig schijnt de zon, stond er een prachtig gedicht van Leo Vroman in de krant en genoot ik van een prachtfilmpje van Alex Roman op het internet en zo komt alles toch nog in evenwicht.
(Echt genieten? Klik op VIMEO, full screen en op F11)
VERLIEFDE MOMENTEN
Ik kan mij in ons noodlot schikken
als ik mij concentreer
op de liefde tussen de ogenblikken.
Neem die van het weer:
hoe zeg maar diep in de nacht
ieder ogenblik van de wind
getrouw het volgende verwacht,
en het baart haar volwassen kind,
ook al zwanger maar hoe zacht
en zoet is dat saamhorige,
die onverwoestbare samenhang
van het volgende met het vorige,
zo innig en zo lang.
ik zie ons heerlijk wijde uitzicht, doorsneden
met wegen waar auto's reden
rijden en zullen rijden,
als het eten op reis in mijn darm
waarvan de cellen arm in arm
mijn momenten langs laten glijden.
Van alle dingen ben ik deel,
want met alles en alle tijden
een ondeelbaar geheel
in deze stamboom van picoseconden,
eeuwig vertakkend en eeuwig verbonden,
uit pure leegte ontstaan.
Ik was van tevoren
in haar liefde geboren
en zal in haar liefde vergaan.
Leo Vroman
Forth Worth, 9 maart 2011
1 opmerking:
Prachtig!!!!!!!!!!!!!!!!! (Hugo)
Een reactie posten