Aandoenlijk

Tijdens vele vakanties in Frankrijk ben ik met mijn toen kleine, maar dappere dochtertje vaak gaan "vogeltjes kijken".
Deze uitdrukking stond voor het bezoeken van verlaten huizen, molens, boerderijen en ander onroerend goed. Al na korte tijd wist zij zulks feilloos te vinden. Zodra zij bovengrondse elektra-kabels zag die zwart zagen,in de plaats van glanzend, wist zij dat die naar zo'n verlaten bedoening leidden.
Zo kwamen wij eens bij een huis, geheel ingesloten door braamstruiken.
Nadat we ons op Assepoester-achtige wijze een weg naar de woning hadden gebaand, kwamen wij in een merkwaardig museum van de tijd terecht. Praktisch de gehele huisraad was nog aanwezig, maar de tijd had er wel behoorlijk een stempel op gedrukt. Veel van deze woningen zijn kort na La Grande Guerre verlaten, omdat de mannen niet van het slagveld terug kwamen, dus sommige staan al bijna negentig jaar leeg.
Op de zolder vonden we een berg gedroogde varenbladeren.
Dit was ooit de vulling van een matras, maar het tijk was geheel verteerd. Toen ik de varens opzij schopte kwam er van alles tevoorschijn. Het gehele bed was in elkaar gevallen omdat de ijzerdraadjes die de ijzeren krullen bijeen hielden, doorgeroest waren. Verder een po, een gehaakt slaapmutsje, schoolschriften, een zinken braille-schrijver.
Uit dit samenraapsel kon ik opmaken dat er in dit huis een blind meisje had geleefd.
Het ligt er waarschijnlijk allemaal nog.
Toch kon ik niet nalaten de schoentjes mee te nemen ...... zo aandoenlijk!