Ik heb de ochtend doorgebracht in het ziekenhuis. Van het ene onderzoek naar het andere. Op een zeker moment sta ik in een rij te wachten om een afspraak voor een röntgenfoto te maken. Aan het loket staat een man waarvan ik denk dat hij uit Iran, of beter Koerdistan, afkomstig is.
Hij protesteert tegen de afspraken die met hem worden gemaakt. Hij moet volgende maand terug komen voor een onderzoek en twee dagen later opnieuw. Hij wil die twee onderzoeken graag op een dag. Aangezien hij uit Rotterdam moet komen vind ik dat een redelijk verlangen. Een dame achter het tweede loket gaat haar collega helpen die inmiddels redelijk wanhopig is geworden doordat de man zich niet laat afschepen en de rij wachtenden wordt langer.
Rondom mij begint het volk te murmureren.
“Laten die lui naar hun eigen huis land gaan!” is nog de meest milde opmerking die ik hoor.
Toen men redelijk ongegeneerd en luid begon te mopperen kon ik mij niet langer inhouden en zei: “Die meneer is duidelijk geen Veluwenaar, maar iemand uit de grote stad Rotterdam. Ieder van ons kan concluderen dat zijn verlangen redelijk is …… dus koppen dicht!”
Het werd tot mijn verrassing pijnlijk stil …… heerlijk stil.
2 opmerkingen:
Goed zo! Maar nu ben ik benieuwd hoe het is afgelopen met de afspraken van de Rotterdammer.
De Rotterdammer heeft aan het langste eind getrokken!
Een reactie posten