Vraag 58

Vriendinvrouw of vrouwvriendin

Ik hoorde afgelopen zondag iemand spreken over "Mijn vriendin, die tevens mijn vrouw is".
Deze zin bleef maar naklinken in mijn hoofd. Klopt dit taalkundig wel, wat wil ermee gezegd worden? Raar, dacht ik, het goeie woord ervoor is malligheid!
De mens leeft over het algemeen monogaam, logisch omdat de geboorte naar sexe evenredig geschiedt en het grootbrengen van nakomelingen een langdurige kwestie is. Vanaf het begin heeft de Homo sapiens dus als mannetje-vrouwtje geleefd. Tijdens de achter ons liggende 120.000 jaar is het grotendeels zonder burgerlijke stand geweest; leefden de mannen toen dus enkel samen met hun vriendin?
Onzin, immers in die tijd verkeerden ganzerikken al monogaam met hun vrouwtjes en niet met hun vriendinnen.
Wat is dat toch voor malligheid dat een stel, dat leeft als paar, zo angstig is elkaar mijn man en mijn vrouw te noemen, maar blijft spreken over mijn vriend en mijn vriendin.
Volgens mij willen ze daar niet mee hun verhouding tot elkaar benoemen, maar aangeven dat ze vooral niet burgerlijk zijn. Het komt uit de tijd van de laatste emancipatiegolf waarin Dolle Mina in 1969 de toon zette en mannen dit met angst om het hart aanzagen.
Blijft over de malloot die spreekt over: "Mijn vriendin die tevens mijn vrouw is."
Als hij bedoelt dat zijn geliefde nu zijn vrouw is, zou ik hem willen toefluisteren: "Zeg dat dan!"

Kapverplichting

Gemeentes gaan tegenwoordig ruimhartig om met het verlenen van kapvergunningen. Ik kan me daar wel iets bij voorstellen. De woninggolf uit de zestiger en zeventiger jaren heeft een enorme generatie bomen opgeleverd. In allerlei achtertuintjes staan nu grote bomen op veelal verkeerde plekken en windworp is dan een denkbaar gevaar en terecht dat zulke gevaarlijke bomen geveld mogen worden.
Wat in de voortuin staat is meestal minder groot van omvang. Immers voor je huis niet al teveel schaduw.
Een aantal mensen kiest dan voor de Araucaria araucana oftewel slangenden of apenboom. Het zal in de regenwouden van Chili een prachtverschijning zijn, maar ik blijf het in Nederland een gedrocht van een boom vinden. Geen vogel zal erin brioeden en geen kind zal er ooit in klimmen. En wie er wel eens een heeft omgehakt, zal dit na deze pijnlijke klus nooit van zijn leven meer doen.
Voordat Nederland is vergeven van deze malle exoot (hij rukt zelfs al op in boerenerven) zouden gemeentes moeten overgaan tot kapverplichtingen!

Kippenei

Eerst het paard en dan de man.
Dit spreekwoord indachtig loop ik 's morgens altijd eerst met de hond een rondje om te eindigen bij de kippen. Ik voer ze dan en controleer of er voldoende water is. Ik laat na om in de legnesten te kijken of ze al een eerste eitje hebben gelegd.
Deze kipjes zijn niet al te vroeg uit het ei gekomen en nu de rui is begonnen verwacht ik al helemaal geen ei meer.
Zojuist ben ik thuisgekomen en ik maak weer de gebruikelijke gang naar het vee.
Wat een verrassing, in de ren ligt een piepklein eitje: 32,5 gram, dus eigenlijk een half ei.
Toch ben ik heel blij dat na alle ellende, veroorzaakt door de vossen, de kuikens toch leggende hennen zijn geworden.
Ik geloof dat ik ze maar eens op een haan moet trakteren!

Kunst

Voor mevrouw L. kocht ik dit gedicht als raamversiering.
Nu het buiten wat mistiger wordt, kan zo het oog ergens aan blijven hangen, waardoor de geest verheldert.

Rare economie

Op school had ik een bloedhekel aan economie.
Nu hoor ik soms op de radio Arnbold Heertje zijn colum voorlezen. Een aardige man met een aardige kijk op de samenleving.
Dat denk ik nu, maar wat heb ik een hekel aan zijn lesboeken gehad.
Na de tweede wet van Keynes heb de economielessen niet echt actief meer gevolgd.
Toch is economie nu bijna dagelijks onderwerp van gesprek en van het nieuws.
Om te overleven moeten we vooral bezuinigen en langer doorwerken en meer uitgeven. Een lastige combinatie.
In Ierland en Griekenland worden deze maatregelen nu al toegepast. De bezuinigingen zorgen voor een een krimp van de economie en vermindering van de belastinginkomsten.
Het resultaat is echter tegenovergesteld aan het oorspronkelijke doel: het tekort en de schuld dalen niet, ze stijgen!
Straks volgt Engeland en ik ben bang ook Nederland, die niet leren van deze voorbeelden.
Door te bezuinigen wordt de economie een langzame dood bezorgd.
Achteraf kan ik concluderen dat Heertje voor mij geen slechte leermeester is geweest en ik mag hopen dat Vadertje Staat weer even bij hem in de leerbank gaat zitten!

Ruud van der Meijden

Mijn oog valt op een boomstobbe met daarop de zaailing van een bosbes.
Bosbessen worden volop door merels genuttigd, verteerd en de zaden uitgepoept.
Enkel de zaadjes die op voldoende vochtig en dood hout vallen hebben een kans om tot ontkieming te komen en van daaruit zal de bosbes via worteluitlopers zijn omgeving koloniseren.
Ik werd hierop ooit door Ruud van de Meijden attent gemaakt en elke keer als ik zo'n zaailing zie, dan zie ik ook Ruud.
Ik neem aan dat ook anderen Ruud af en toe gedenken doordat ze via de vele wijsheden van hem een zelfde soort herinnering delen.

Vraag 57

Rood met witte stippen

Er staan volop vliegenzwammen in het bos. Elke keer als mijn oog erop valt dwarrelt er een kinderversje door mijn hoofd waarvan ik de melodie beter ken dan de woorden.
Tijd om het weer eens te leren:

Op een grote paddestoel,
Rood met witte stippen,
Zat kabouter Spillebeen,
Heen en weer te wippen.
Krak, zei toen de paddestoel,
Met een diepe zucht,
Allebei de beentjes,
Hoepla in de lucht!

Maar kabouter Spillebeen
Ging toch door met wippen.
Op die grote paddestoel,
Rood met witte stippen.
Daar kwam Vader Langbaard aan
En die zei toen luid:
"Moet dat stoeltje ook kapot?
Spillebeen, schei uit!"

Middachter Allee

Herfst

Het is geen nieuws dat vandaag volgens de kalender de herfst begint.
Wat ik belangwekkender vind is de mate waarin de herfst van mij bezit neemt.
Lange tijd kan ik weerstand bieden aan de steeds somber wordende avonden, de steeds kortere wandelingen in de namiddag, de kilte die het huis binnenkruipt.
Het naar binnen slepen van het haardhour mag bij menigeen romantische gevoelens opwekken, maar ik heb inmiddels een half bos door de schoorsteen zien gaan, veel voldoening geeft dat niet meer.
Ik ontwikkel dus elke herfst een somberdere kijk.
Ik stop en loop naar het viaduct.
Ik sta boven de snelweg en bedenk dat het de enig juiste weg die je in de herfst moet gaan, mij door de vogels wordt gewezen: op naar het Zuiden.
Maar wat een geluk; met de komst van de herfst gaat eindelijk de zon schijnen.
Ik vervolg mijn weg naar een werkbespreking.
Het zijn nu de kleine dingen die mij moed geven!

De sage van Management en Leiderschap

Wanneer ik ’s morgens aan het ontbijt zit, babbelt zachtjes radio 1 tegen mij. Deze nieuwszender richt zich op dat tijdstip vooral tot de in de file voortschuivende directie-, staf- en kaderleden en overig management. Het zijn louter leasemaatschappijen, schoonmaakbedrijven en consultants die de reclameblokjes rondom het nieuws van acht uur vullen.
Ik moet glimlachen bij de oproep om vooral www.managementboek.nl te bezoeken.
Wanneer je dat doet, blijf je op de hoogte van de top 100 van best verkochte managementboeken. Daarin staat nu op de vierde plaats “De zeven eigenschappen van effectief leiderschap”.
Een intrigerende titel, om twee redenen.
Het lijkt mij juister te spreken van de zeven eigenschappen van de effectieve leider en ten tweede bevreemd het mij dat een boek over leiderschap in een top 100 staat tussen boeken over management.
Managers begaan wel vaker de uitglijder zich leider te noemen zonder het verschil te kennen tussen manager en leider.
Het management is vooral gericht op resultaten, cijfers, statistieken, uitkomsten. Wat dat betreft is ook de Staat een soort manager. De ziekenhuizen moeten meer patiënten behandelen op een goedkopere wijze. De politie moet meer boeven vangen. Dat het mogelijk binnen deze organisaties een zootje is, dat weet de Staat, maar zij doet er niets aan. Hoogstens wordt een reorganisatie of een fusie doorgevoerd en dan maar hopen dat dit leidt tot een beter rendement.
Tijd voor een sage.
Aan het begin van de negentiende eeuw stond er een heer boven zijn mijnschacht en riep naar beneden:”Harder werken, meer produceren!” De kolen die naar boven kwamen waren zijn eigendom en de arbeiders daar beneden kregen een loon dat hen behoedde voor volledige armoede. Na het midden van die eeuw klonk er vanuit de mijnschacht een toenemend gemor omhoog. De heer reageerde hierop door een gering aantal brave arbeiders te benoemen tot opzichters, die tegen een minder karige beloning hun voormalige kameraden mochten koeioneren.
Dit heeft lange tijd naar genoegen gewerkt.
Op een zeker moment was de heer bovenaan de mijn het zat daar te staan. Hij wilde van al zijn geld wel eens op reis, nieuwe afzetmarkten verkennen en nieuwe verzetjes beleven. In zijn plaats stelde hij management aan. Gisse jongens, waarvan sommige ooit opzichter waren, maar die zich door het leren van lezen en schrijven en slijmen hogerop kwamen en andere gewoon middle class waren. Al snel liepen ze zich te vervelen, maar genoten wel van hun positie. De warmte van hun baas was voelbaar en de ellende onderin de mijn was ver weg en zo moest het vooral blijven.
Ze gingen zich nuttig maken door interne rapporten op te stellen, te werken aan prognoses, evaluaties, reorganisatievoorstellen en door implementatietrajecten uit te zetten. Rondom hen ontstond een industrie die voor de nodige supply zorgde: flapovers, overheadprojectoren, beamers, conferentie-oorden, traineeshipments, coachingcentra en communicatiespecialisten.
De baas heeft na zijn terugkeer de mijn nooit meer gezien.
Hij werd overdonderd met presentaties van de laatste cijfers en met allerhande voorstellen en evaluaties.
Hij zag niet dat er tussen hem en de ingang van de mijn een dikke, ondoorzichtige laag mist was komen te hangen in de vorm van management. Een management met bijna als enige bezigheid het bestaan van zichzelf te legitimeren.
Zover mijn sage.
Nu staat op vier “De zeven eigenschappen van effectief leiderschap”.
Wat is het verschil tussen leiderschap en management. De manager die op de resultaten stuurt mist het leiderschap dat het proces herkent en dat vervolgens zo goed mogelijk wil laten verlopen. In veel gevallen zal het resultaat niet veel verschillen. Alhoewel ik denk dat de leider zicht wil houden op de mijningang en daarom een belangrijk deel van het management zal afstoten, immers de mist ontneemt hem het zicht op de mijn. Ook zal de leider van tijd tot tijd afdalen om processen te bestuderen en zijn genomen besluiten kenbaar te maken. Zodoende is er een grote winst te maken.
Ik hoor nu al de radioboodschap: http://leiderschap.startpagina.nl/ !
Ze leren het ook nooit, denk ik bij mijzelf.
Wat een armoede, wat een gebrek aan zelfkennis!

Grafcultuur

Met mevrouw L. zou ik een bezoekje brengen aan het Openluchtmuseum. Het bleek vandaag een drukte van belang. We keken elkaar aan met een blik van wil jij - nou ik niet!
We maakten dus een wandeling om het museum in de plaats van er binnen. Het werd een beetje een sentimentele wandeling. Onderweg herkende ik bijna elke boom uit mijn kinderjaren en van zoveel herinneringen word ik niet vrolijk.
Vervolgens zetten wij het wandelen voort op de begraafplaats Moscowa. Beetje doods, maar wat wil je.
Het is kennelijk lang geleden dat wij een kerkhof bezochten want er waait duidelijk een nieuwe wind. Er wordt veel meer bijgezet in de plaats van begraven. Overal kwamen we veldjes tegen met urnen, herinneringsstenen en zelfs een terrein met gekleurde piramides waarbinnen de as wordt bewaard. Voeg daarbij het verschijnsel van beertjes, bonte windmolentjes en dito vlaggetjes en het is bijna een vrolijke boel als je niet beter zou weten.
Wij werden vertederd door de bemoste graven onder knoestige bomen.
Mooi dat dat nog blijft bestaan.

Haasje

Vraag 56

Wat schaft de pot?

Direct na thuiskomst de hond zijn bel omgebonden en met een linnen tasje het bos in.
De hertenbronst is al begonnen, we kwamen meerdere herten en hindes tegen.
Gelukkig hetzt Tanna niet, ook vlak bij wild blijft ze goed onder appel.
Samen dwars door vakken gelopen en hier en daar paddo's geplukt. Op veel plaatsen waren de wilde zwijnen ons al voor geweest en omwille van de voortplanting was ik terughoudend met plukken.
Een paar uur later zat ik met mevrouw L. aan een dampende maaltijd van gebakken cantharellen, eekhoorntjesbrood, verse basilicum en peterselie, een uitje met een teentje knof en een scheutje room. Dit alles over Elzasser spätzle.
Tijdens het savoureren vroegen wij ons af wie op aarde op dit moment zo kon smullen van louter verse producten.

ZAZ Je Veux

Het is lang geleden dat er met enige regelmaat Franse chansons in de Nederlandse hitlijsten stonden.
Wellicht lukt het ZAZ met Le Veux eindelijk weer eens.
ZAZ - Je Veux
Geüpload door wonderful-life1989. - Muziek video's, interviews met artiesten, concerten en meer.
Donnez moi une suite au Ritz, je n'en veux pas !
Des bijoux de chez CHANEL, je n'en veux pas !
Donnez moi une limousine, j'en ferais quoi ? papalapapapala
Offrez moi du personnel, j'en ferais quoi ?
Un manoir a Neufchatel, ce n'est pas pour moi.
Offrez moi la Tour Eiffel, j'en ferais quoi ? papalapapapala

Refrain:
Je Veux d'l'amour, d'la joie, de la bonne humeur, ce n'est pas votre argent qui f'ra mon bonheur, moi j'veux crever la main sur le coeur papalapapapala allons ensemble, découvrir ma liberté, oubliez donc tous vos clichés, bienvenue dans ma réalité.

J'en ai marre d'vos bonnes manières, c'est trop pour moi !
Moi je mange avec les mains et j'suis comme ça !
J'parle fort et je suis franche, excusez moi !
Finie l'hypocrisie moi j'me casse de là !
J'en ai marre des langues de bois !
Regardez moi, toute manière j'vous en veux pas et j'suis comme çaaaaaaa (j'suis comme çaaa) papalapapapala

Refain x3:
Je Veux d'l'amour, d'la joie, de la bonne humeur, ce n'est pas votre argent qui f'ra mon bonheur, moi j'veux crever la main sur le coeur papalapapapala Allons ensemble découvrir ma liberté, oubliez donc tous vos clichés, bienvenue dans ma réalité !

Rondleiden

Ik heb wat inleidingen, voordrachten, presentaties en rondleidingen verzorgd, het moeten er vele, vele honderden zijn geweest. Op een zeker moment had ik er echt geen zin meer in en ben ik daar helemaal mee gestopt.
Gisteren liep ik voor het eerst sinds jaren weer met een kudde (onder andere langs de kudde van Hoog Buurlo) door het landschap. Het was volop herfst. De deelnemers waren enthousiaste collegae uit het gehele land en waren volop geïnteresseerd.
Wat ik het leukste vond was de ervaring dat ik er zelf zo van genoot!

Cantharellen (2)

Het is een jaar geleden dat ik voor het eerst sinds tijden een maaltje cantharellen heb geoogst in eigen bos. Ik ging vandaag even kijken of er op dezelfde plek nu weer cantharellen stonden. En jawel, maar nu niet alleen daar.
Ik liep alle, mij van vroeger bekende en potentiële groeiplaatsen af en vond overal volop cantharellen.
Om niet in dezelfde polemiek met de mysterieuze mycoloog te vervallen vertel ik hier niet dat ik ze voor consumptie heb geplukt. Overigens voor zijn geruststelling deel ik hem hier even mede dat ik een van de deelnemers was aan de Veldwerkplaats Paddestoelen.
Ik heb de cantharellen in ieder geval gefotografeerd en daar laat ik het maar bij!

Vliegend hert

Ik kan mij niet herinneren dat ik in september een vliegend hert zag.
Vorige week waren er een paar zeldzaam (!) mooie dagen en waarempel daar kwam zo'n brommer voorbij. Hij landde bij mij in de tuin en de plek was niet erg fotogeniek.
Toen ik hem op een eikenblad plaatste bleef hij als bevroren zitten en liet zich prima van alle kanten fotograferen.
Daarbij heb ik hem ook van onderen met tegenlicht gefotografeerd en dat leverde voor mij de mooiste foto op!

Torenvalk

Boven mij stond een torenvalkje te bidden.
Steeds als ik hem in mij verrekijker had gevangen verplaatste hij zich.
Veel verderop werd een buizerd gepest door een paar kraaien en mopperend verliet hij het landschap.
Toen ik weer naar het valkje keek zag ik dat ook hij niet meer alleen was.
Een vlucht huiszwaluwen joegen hem op. Tenslotte was hij het zo zat dat hij op een boomkruin neerstreek.
Niets bijzonders en toch leuk om te zien!

De Dikke en de Dunne

Tanna is nu een jaar bij mij en zij is behoorlijk veranderd.
Er is rust en gehoorzaamheid in haar gekomen en het is zelfs gelukt haar een beetje dikker te krijgen.
Maar tijdens een bezoekje aan de Rijn was een labrador haar speelkameraad.
Het is dan echte miss Twiggy!

Weidechampignons

Laatst spraken wij nog in klein comité hoe we de jeugd weer in het bos en geïnteresseerd voor de natuur kunnen krijgen. Ik gaf als voorbeeld het "Franse model"; je gaat pas de natuur in als er wat te halen valt. In het voorjaar de wilde asperges, later bosbessen en andere vruchten, om te eindigen met de jacht. Tussendoor valt er altijd wel een zacht regentje dat de nodige slakkenrapers op de been brengt.
Natuur is mooi, als het maar eetbaar is!
Ik moet voor mijn beroep dagelijks in het veld zijn en vandaag had ik zo'n Frans moment; een weiland vol champignons.
Teruglopende, met een rijke oogst, zocht ik in mijn hoofd naar een leuk recept!

Vraag 55

Namaste

De volgende tekst kwam ik tegen op een blog met de sacrale titel Namaste.
Al een poos volg ik een blog van iemand die ik van enige tijd geleden ken. Steeds meer ben ik verbaasd over de toon die langzaam maar zeker in de blogs tevoorschijn komt. Van beschouwend en opmerkzaam, van betrokken en open, lees ik nu veel protest en cynisme.
Opvallend is dat ik nu twee aankondigingen van nieuwe boeken lees die me hier heel erg aan doen denken.
Ik weet dat met die "iemand" ik wordt bedoeld en dat is niet de eerste keer dat er op deze blog naar mij wordt verwezen.
Nu reageer ik erop door middel van deze blog en doe wat ikzelf laakbaar vind: een blog gebruiken voor een persoonlijke discussie en zodoende een polemiek te beginnen. Hiervoor is immers de reactie binnen een blog bedoeld, niet op een andere site kritiek leveren.
Enfin, wie de bal blijft kaatsen, mag hem terug verwachten.
Als het mij nu ontbrak aan zelfkennis zou ik er bijna van in de war raken.
De boeken die deze mevrouw van plan is aan te schaffen, om daarmee nog beter mijn zieleroerselen te kunnen ontleden, zijn "Ego's en andere ongemakken" en "Confusius voor elke dag".
Nu wil het toeval dat ik beide boeken ken.
"Confusius voor elke dag" bevat de voorspelbare Succesagenda-wijsheden en heb ik verveeld terzijde gelegd.
Daarentegen is het boekje van Roos Vonk een aanrader. Gisteren nog stond van haar hand een zeer lezenswaardig artikel in De Volkskrant
Ik denk dat mijn criticaster het boekje tot op heden niet heeft gelezen.
Via Googla-Analytics heb ik opgemerkt dat zij vrijwel dagelijks mijn blog volgt om zich aan mijn verklaarde cynisme en protesten te laven.
Zij komt daardoor kennelijk tijd tekort om "Ego's en andere ongemakken" te lezen en aan haar eigen ongemakken te werken. In het bijzonder kan ik haar "De eerste indruk" van Roos Vonk van harte aanbevelen.
Het zou haar sieren als zij haar kritiek beperkt tot haar eigen blog en het na zou laten anderen de maat te nemen!

9/11

Alles wat ik toe nu toe zag over 9-11 waren reportages over de aanslag in een context van terrorisme en de reactie van de Westerse Wereld, over de aanleiding en het gevolg.
Voor mij hield het geheel een hoge mate van abstractie, het was te ver van mijn bed.
Nu is er een boek gepubliceerd met daarin enkel foto's van mensen die uit het World Trade Centre sprongen.
Ik wilde het eigenlijk helemaal niet inzien en vond het zelfs een onsmakelijk idee daar überhaupt een boek over uit te geven.
Ik heb het toch gezien.
Ik vond het aangrijpender dan alle beelden die ik van de aanslag op 11 september ooit heb gezien.
Het idee dat je in zo´n hel verkeert waardoor je er de voorkeur aan geeft om de sprong te maken.
Het zijn allemaal kleine, vaak wazige foto,s.
Mensen die allemaal individueel die keuze hebben gemaakt.
Het zien van die kleine fotootjes van al die volkomen eenzame mensen op het eenzaamste moment van mijn leven ging mij door merg en been!

Dauw

Dauwtrappen deden we op Hemelsvaartdag. Ik fietste me suf, samen met de kinderen uit buurt naar De Hoge Veluwe.
Tegen de tijd dat we daar aankwamen was er van dauw gelukkig geen sprake meer.
Wanneer ik nu terug kom na vele weken zomervakantie in Frankrijk is het eerste waar in 's ochtends chagrijnig van wordt, die eeuwige dauw!
Het eerste rondje met de hond door het bos betekent direct natte voeten.
Vandaag bezorgde de post een bestelling die een einde moet maken aan de ellende van natte schoenen.
Een paar schroeven in de muur, de stekker in het stopcontact en om te testen heb ik aan het eind van deze moesson-week natte schoenen in overvloed!
Het apparaat werkt geweldig, waarom heb ik hier niet veel eerder aan gedacht?

Vraag 54

Geschiedenisles

Bij de laatste verkiezingen voor de Tweede Kamer werden 9.416.001 stemmen uitgebracht.
Trots Op Nederland kreeg 53.000 stemmen en dat was niet genoeg voor een zetel.
Toen Rita Verdonk uit de VVD stapte en nog iets later met haar TON de Nederlandse politiek bestormde was er een moment dat volgens opiniepeilingen meer dan 2 miljoen Nederlanders op haar zouden gaan stemmen. De partij is echter weggevaagd en wij horen er waarschijnlijk nooit meer van.
Heel anders vergaat het de PVV.
De simpele boodschap; de Koran is de bron van alle kwaad en daardoor is geen enkele moslim te vertrouwen, blijkt er in mijn vaderland in te gaan als koek.
Mij blijkt dat haat zich beter laat zaaien dan liefde!
Zelf ontwijkt Wilders de pers en discussie als de pest, maar elke dag staat er wel iets over hem in de krant en wordt over hem gesproken in de nieuwsjournaals. Het krijgt iets van: Follow the Leader.
Waarom schrijf ik dit op?
Door het contrast dat ik gisteren in het nieuws opmerkte: de wrede systematische verkrachtingen van vrouwen in Oost-Kongo en de onbekendheid van de watersnood in Pakistan.
Straks zit er in mijn vaderland een regering die rekent op steun - gedogen en steunen zijn niet te verbinden, of je hebt iets met eufemisme te verbergen - van ultra rechts.
Het is dit ultra rechts dat zich niets gelegen laat liggen aan de ellende in de wereld, maar zich focust op de zogenaamde bedreigingen van onze welvaart.
Wanneer ik in deze partij fascistische trekken herken, dan heet het dat ik 1.454.493 kiezers wegzet.
Het lijkt wel of enkel de stem van deze 1.454.493 kiezers telt en vergeten dat 7.961.507 kiezers een andere mening hadden.
Met het salonfähig maken van de PVV door VVD en CDA zal de PVV groeien tot een Goliath wiens voetstappen diepe sporen in het Nederlandse landschap zullen achterlaten en niet meer uit te wissen zijn.
Er zijn in de vooroorlogse jaren in heel Europa soortgelijke partijen op democratische wijze aan de macht gekomen en ook toen is ook verzuimd hiermee het debat aan te gaan.
Ik vraag mij af waarom er geschiedenisles wordt gegeven op school, of komt het juist door het niet meer onderwijzen van geschiedenis tegenwoordig?

Martin Bril

Ik (her)lees momenteel Martin Bril.
Voor mijn verjaardag kreeg ik drie bundels met verzamelde verhalen van Bril.
Het zijn Martin's verhalen die enkel op Frankrijk betrekking hebben.
Heerlijk om dit weer te lezen. Veel verhalen zijn nieuw voor mij.
Soms is het verrassend op te merken dat ik dingen met hem deel.
Martin ontdekte net als ik pas laat de boeken van Simenon en wij delen de bewondering voor deze broodschrijver. Martin ging zelfs zover dat hij plaatsen ging bezoeken waar de romans van Simenon zich afspeelden; een gekte waarover ik nog niet beschik.
Een andere liefde die ik met hem deel is Parijs.
Bij mij bloeide die veertig jaar geleden op.
Ik liep er alle (ja alle) routes uit de groene Michelingids.
Moe keerde ik 's avonds terug naar mijn hotelkamertje in Rue Seveste in het 18de.
Gisteravond las ik dat Martin graag at Terminus, tegenover Gare du Nord.
Ik kwam daar vaak voorbij maar ging er nooit binnen. Terminus zag er duur uit.
Ik kocht mijn avondeten bij een banketbakker op Boulevard Rocheouart.
Het nachtkastje was mijn restauranttafeltje en het eten was zoet en machtig.
Misschien heb ik daarom zulke zoete herinneringen aan Parijs.
Ik kan het niet meer overdoen.
De bakkerij is nu een goedkoop porno-tentje, ook leuk, maar toch anders!

Vraag 53

Terugdenken

Het is de tweede dinsdag van september en ik zit in een zaal met mijn collegae voor de jaarlijkse bespreking van het jaarplan; zeg maar de miljoenennota in het klein. Mijn afdeling is een afdelinkje en daardoor overzichtelijk en het maken van het jaarplan kostte daarom weinig moeite.
Naast mij op de vloer staat mijn koffertje en ik ontsluit het om mijn pen en aantekeningen te pakken. Daar waar normaal mijn pen is opgeborgen gaapt nu een lege plek; ik krijg terstond een opvlieger.
Ik schrijf met een groen gestreepte Pelikan Souveran M800.
Deze pen waardeer ik zo, omdat mijn beide ouders met dit soort pennen schreven.
Vele, vele malen heb in mijn jeugd dagelijks deze pennen groene lijnen op papier zie trekken. Mijn ouders schreven groen. Nu schrijven mevrouw L. en ik ook met zulke pennen, een sentimenteel gebruik dat genoegen geeft. Zelfs mijn broer schrijft met zo'n pen; de Souveran van mijn moeder.
De M1000, die ik ook bezit, gaat nooit de deur uit omdat ik bang ben hem te verliezen; hoe de waarde van bezit je in de weg kan zitten!
Ik verlaat snel de ruimte en loop snel even naar mijn bureaun om te zien of daar soms mijn pen ligt, tevergeefs.
De vergadering wordt geopend en we doen een inleidend rondje.
Ik ben er niet bij, ik ben aan het terugdenken, ik moet terugdenken. Ik kijk mijn notities door, wanneer heb ik voor het laatst aantekeningen in inkt gemaakt.
Ik zie dat dat hier op kantoor is geweest, waarom is mijn pen dan kwijt?
Ik blijf terugdenken. Wat heb ik het laatst geschreven en waar?
Het lukt mij niet!
Als ik aan de beurt ben om mijn begroting toe te lichten val ik weer in de rol die ik behoor te spelen. Over het geld zijn we het gauw eens, over de extra uren mankracht moet later worden beslist.
Ik dwing mij om bij de vergadering te blijven. Op een zeker moment wordt gesproken over de autokosten als onderdeel van de totale kosten en vergelijking met vorig jaar wordt gemaakt.
Snel voer ik een berekening uit.
Eureka! Ik zie mijzelf gisteravond dezelfde formule toepassen en ik zie ook dat ik daarbij mij vulpen gebruik.
Een paar uur later ga ik thuis naar mijn bureau , schuif wat papieren met aantekeningen opzij en voilá...!
Prachtig dat terugdenken zich niet laat dwingen maar ondertussen onbewust plaatsvindt!

Writers Block / Blog

Er was er eens......hm.
Wat is dat nou met mij?
Meestal borrel ik over en nu voel ik mij opgedroogd.
Zou het komen omdat ik gisteren bijna ben weggespoeld door de regen?
Komt het door die naargeestige toestanden in Den Haag?
Lees ik teveel negatieve tweets?
Ik ga maar even mediteren................hmmmmmmmmmm!

TV-Gelderland

Vandaag opnames op het ecoduct Harm van der Veen voor het programma Buitengewoon van TV-Gelderland. Het wordt op 21 september uitgezonden.
Wat een regen!

Google Earth

In gezelschap had ik juist gesproken over Google Earth en met name over de bescherming van de privacy van personen die in Street View worden getoond.
Ik herinnerde mij dat ik, tijdens mijn verblijf afgelopen winter in Montouliers, vanuit huis een autootje met een cameraopstelling op het dak voorbij had zien komen.
Ik kroop dus even achter de pc en tot mijn verbazing bleek ik in eigen persoon het bewijs dat Google de privacy van gefotografeerde personen probeert te bewaren.
Je zou bijna niet meer in toeval kunnen geloven.
Relatief ben ik zo weining in Zuid-Frankrijk en precies op het moment dat de camera klikt, sta ik daar naar te kijken vanaf het terras boven de garage.
Werkelijk wonderlijk en een beetje eng tegelijk: big brother begint aandig vorm te krijgen!

vraag 52

Macro

De ellende bij macrofotografie vind ik de geringe dieptescherpte. Bij het kleinste diafragma ontstaat toch wat afbuiging waardoor de scherpte sowieso minder wordt en de kans op bewegingsonscherpte wordt maximaal omdat de sluitertijd evenredig langer is geworden.
Ik werk nu met de combinatie van Adobe Lightroom 3.0 en Adobe fotoshop CS5.
En het is een prachtcombinatie. Ik kan mijn foto's heerlijk "ontwikkelen" maar bovendien blijkt het heel goed mogelijk de dieptescherpte tot wel vijf maal te vergroten, zoals uit deze foto's blijkt.

Bonaire

Af en toe kijk ik even op de wereldkaart waarop wekelijks de bezoekers van dit blog worden getoond.
Vandaag zie ik dat er een bezoeker uit Bonaire is geweest. Er blijkt daar een plaats Kralendijk te heten.
Zou dat Jan Pieter zijn, vraag ik mij even af.
Grappig is het om te zien dat de wereld soms net een dorp is.
Het ene moment schrijf je alleen voor jezelf en het volgende moment wordt het door iemand aan de andere kant van de globe gelezen.
Beter om daar maar niet over na te denken.

Wodka

Wodkaatje?
Doe maar.
Nog een?
Lekker.
Even later donderde ik van de barkruk.
Het zijn mijn laatste wodka's geweest en dat is meer dan dertig jaar geleden. Gemeen spul. Beetje de smaak van water en tegelijk gemeen bedwelmend.
In Rusland tel je niet mee als je geen wodka drinkt. Een heel groot maatschappelijk probleem. De prijs van een liter wodka is minder dan een glas cola.
Tijdens een bezoekje aan Belarus hadden we beschikking over een oppasser. Hij stookte het vuur, ruimde rommel op, haalde de drankjes. Een slaaf dus. Ik merkte dat het snel went een slaaf te hebben.
Uit mededogen gaf ik hem op een avond een limonadeglas wodka.
Hij goot het in een teug naar binnen.
Mijn tolk vermaande mij dit nooit meer te herhalen. Een glas wodka wordt uit beleefdheid altijd in een keer geleegd. Zo'n groot glas kon dodelijk zijn, altijd glaasjes wodka met maximaal de inhoud van een half ei offreren.
Ik heb het nooit meer gedaan. Elke dag zag ik op straat letterlijk in de goot de droeve getuigen van dit alcoholmisbruik.

Vraag 51