Alles wat ik toe nu toe zag over 9-11 waren reportages over de aanslag in een context van terrorisme en de reactie van de Westerse Wereld, over de aanleiding en het gevolg.Voor mij hield het geheel een hoge mate van abstractie, het was te ver van mijn bed.
Nu is er een boek gepubliceerd met daarin enkel foto's van mensen die uit het World Trade Centre sprongen.
Ik wilde het eigenlijk helemaal niet inzien en vond het zelfs een onsmakelijk idee daar überhaupt een boek over uit te geven.
Ik heb het toch gezien.
Ik vond het aangrijpender dan alle beelden die ik van de aanslag op 11 september ooit heb gezien.
Het idee dat je in zo´n hel verkeert waardoor je er de voorkeur aan geeft om de sprong te maken.
Het zijn allemaal kleine, vaak wazige foto,s.
Mensen die allemaal individueel die keuze hebben gemaakt.
Het zien van die kleine fotootjes van al die volkomen eenzame mensen op het eenzaamste moment van mijn leven ging mij door merg en been!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten