Grafcultuur

Met mevrouw L. zou ik een bezoekje brengen aan het Openluchtmuseum. Het bleek vandaag een drukte van belang. We keken elkaar aan met een blik van wil jij - nou ik niet!
We maakten dus een wandeling om het museum in de plaats van er binnen. Het werd een beetje een sentimentele wandeling. Onderweg herkende ik bijna elke boom uit mijn kinderjaren en van zoveel herinneringen word ik niet vrolijk.
Vervolgens zetten wij het wandelen voort op de begraafplaats Moscowa. Beetje doods, maar wat wil je.
Het is kennelijk lang geleden dat wij een kerkhof bezochten want er waait duidelijk een nieuwe wind. Er wordt veel meer bijgezet in de plaats van begraven. Overal kwamen we veldjes tegen met urnen, herinneringsstenen en zelfs een terrein met gekleurde piramides waarbinnen de as wordt bewaard. Voeg daarbij het verschijnsel van beertjes, bonte windmolentjes en dito vlaggetjes en het is bijna een vrolijke boel als je niet beter zou weten.
Wij werden vertederd door de bemoste graven onder knoestige bomen.
Mooi dat dat nog blijft bestaan.