Voor mevrouw L. kocht ik dit gedicht als raamversiering. Nu het buiten wat mistiger wordt, kan zo het oog ergens aan blijven hangen, waardoor de geest verheldert.
Wat zag ik, waar dacht ik aan, wat heeft mij geraakt, vermaakt, geïrriteerd of gefrustreerd?
Soms wil ik dit delen met een toevallige lezer, maar meestal zal het iets zijn dat ik zelf niet wil vergeten en dus wil verwoorden of verbeelden. Wie schrijft, die blijft!
In 1948 als bergbewoner geboren op de helling van de Waterberg.
Vervolgens dertig jaar gewoond op de Ugchelse Berg.
Nu woon ik met mevrouw L. in de Minervois met een blik op de Canigou.
Het kan verkeren!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten