Wodka

Wodkaatje?
Doe maar.
Nog een?
Lekker.
Even later donderde ik van de barkruk.
Het zijn mijn laatste wodka's geweest en dat is meer dan dertig jaar geleden. Gemeen spul. Beetje de smaak van water en tegelijk gemeen bedwelmend.
In Rusland tel je niet mee als je geen wodka drinkt. Een heel groot maatschappelijk probleem. De prijs van een liter wodka is minder dan een glas cola.
Tijdens een bezoekje aan Belarus hadden we beschikking over een oppasser. Hij stookte het vuur, ruimde rommel op, haalde de drankjes. Een slaaf dus. Ik merkte dat het snel went een slaaf te hebben.
Uit mededogen gaf ik hem op een avond een limonadeglas wodka.
Hij goot het in een teug naar binnen.
Mijn tolk vermaande mij dit nooit meer te herhalen. Een glas wodka wordt uit beleefdheid altijd in een keer geleegd. Zo'n groot glas kon dodelijk zijn, altijd glaasjes wodka met maximaal de inhoud van een half ei offreren.
Ik heb het nooit meer gedaan. Elke dag zag ik op straat letterlijk in de goot de droeve getuigen van dit alcoholmisbruik.