Met ruim vijfentwintig graden maakten we er weer een stranddag van. Al was de vreugde een beetje getemperd omdat, toe we op het plein met Etienne stonden te pwraten, zijn vrouw huilend en overstuur aan kwam hollen met de melding dat hun schoonzoon in Bize plotseling was overleden. Daar sta je dan ineens midden in een familiedrama en mag je blij zijn dat ons zoveel ellende blijft bespaard.
Enfin, op het strand van Mateille ging mijn blik meermalen naar de Canigou en bedacht mij dat ik daar over ruim twee maanden met de kinderen bovenop hoop te staan. Ik verheug mij erop!
7 mei 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
4 opmerkingen:
Inderdaad!!!! Hopleijk staan we daar over 2 maanden en hebben we genoten van een 3 gangen menu......
Veilige terugreis morgen! XXX
Wat gezellig dat jullie ook weer gaan Sanne. Heerlijk vooruitzicht voor iedereen.Het 3 gangenmenu na de klim hoop ik.
Hallo!
Nee de bedoeling is dat we een 3 gangenmenu maken in de refuge waar we gaan slapen.....als alles goed verloopt natuurlijk!!!
En als beloning na het klimmen....een heerlijk dagje luieren op het strand!!!
Helemaal leuk!Natuurlijk lukt dat. Liefs.
Een reactie posten